Het is kennelijk niet goed om voormalige buren van ons te zijn. Enige weken geleden werd ons verteld dat onze voormalige “buurvrouw”, Tina (voorheen was ze man en heette Andreas en is 72 geworden), in het ziekenhuis was overleden aan een veronachtzaamde suikerziekte. Ze was gearresteerd in haar laatste woonplaats Nifi voor het telen van cannabis en is daarna overgebracht naar het gevangenisziekenhuis. Aldaar schijnt men haar niet goed medisch behandeld te hebben. Overigen is Adam, haar vriend, voortvluchtig.

En afgelopen woensdag is onze andere voormalige buurvrouw (91) overleden. We kenden haar als giagia (γιαγια), hetgeen oma betekent. Ze woonde in het huis tegenover ons en leefde daar tot haar man (die ook in de 90 was) overleed. Ze is toen bij een dochter van haar gaan wonen. Afgelopen zondagavond reed een ambulance voor die haar naar haar huis terugbracht. Op dat moment leek ze al niet meer bij kennis. Ze werd duidelijk gebracht om in haar eigen huis te kunnen sterven hetgeen woensdagmiddag ook is gebeurd. Op donderdag om 10 uur in de ochtend is ze begraven. Het overlijdensbericht wordt in Griekenland verspreid via een mededeling op de electriteitspalen.

Overlijdensbericht

Meestal vindt de begrafenis binnen 24 uur na het overlijden plaats. Er zijn de eerste paar weken meerdere herdenkingsdiensten, waarvan de 40 dagen herdenkingsdienst de meest belangrijke en meest bezochte is. Men gaat hier niet in donker pak naar de begrafenis, een beetje nette kleding is al meer dan voldoende. De kerkdienst gaat ook niet over de specifieke dode, maar is een speciale liturgie. Bij de begrafenis van onze buurvrouw was onder meer de burgemeester van Gythio aanwezig. En een dag later waren er naast ons huis plotseling werklieden van de gemeente aan het werk om de waterleiding in de weg te stoppen. Toeval? We denken van niet.

Onze nieuwe aanwinst, Telly, heeft besloten om hier min of meer te gaan wonen. Als het erg druk is geweest in de tuin (zoals bijvoorbeeld hond of kleine kinderen), is hij een of twee dagen weg, maar daarna is hij er weer. Hij begint al enigszins tam te worden.

Telly en zijn moeder

De waterbron doet het! Dit moet betekenen dat we van de waterproblemen af zijn en ook dat de waterkwaliteit beter is geworden. Er schijnt veel minder kalk in te zitten. De bron bevat zoveel water dat niet alleen de dorpen rondom Marathea van water worden voorzien, maar later ook verdere dorpen.

De laatste weken zit Buuf, Kyria Martina, lekker op haar praatstoel en horen we allerlei nieuwe dingen over het leven vroeger in het dorp. Zo vertelde ze dat haar vader, toen ze zelf klein was, al aan wietteelt deed! Dat is dus ongeveer 70 jaar geleden. Verder had ze een heel verhaal over het “boze oog” (το κακο ματι), wat zoveel betekent als dat je door de blik van een ander ziek kan worden. Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Boze_oog . Er schijnen dan ook weer mensen te zijn die de “vloek” op kunnen heffen. En dit wordt kennelijk toch nog wel door redelijk veel mensen geloofd. Je kunt je ook min of meer beschermen tegen het boze oog met een amulet (zie afbeelding).

Amulet tegen boze oog

Binnenkort gaan we proberen de familiebanden binnen Marathea te ontrafelen, want door alle verhalen komen we er steeds meer achter dat bijna iedereen in dit dorp wel familie van elkaar is. Wordt vervolgd.

Het is nu volop zomer en dat betekent dat het dagelijks tenminste 35 graden is. Ondanks dat we onszelf als ervaringsdeskundigen aanmerken, hebben we alletwee een dag gehad dat we kennelijk te weinig hadden gedronken, met als gevolg een beroerd gevoel. Dat duurt ongeveer een dag. We hebben ons lesje geleerd, meer water drinken. Het is trouwens ook te warm om te koken, dus we gaan bijna iedere avond in de buurt uit eten. Het is dan moeilijk om boven € 10 per persoon (incl. drank) te komen, dus echt arm worden we daar niet van.