De eerste

Afgelopen week, zaterdag 29 april, hebben we onze eerste zwemmetje van 2017 gedaan.

Eerste duik van 2017

Inmiddels is Blue Beach, bar/taverna op het strand van Vathi, weer open (veel eerder dan andere jaren) en konden we onszelf dus trakteren op een drankje na de zwem. Het zeewater is nog aan de frisse kant, met name op het moment dat je erin gaat. Anderhalve week geleden waren we al wezen kijken, toen met Souri die voor het eerst los mocht op het strand.

Souri ver voor Diana uit

Alhoewel luisteren altijd nog een “dingetje” is, zorgt ze er wel voor dat ze ons altijd ziet (verlatingsangst?).

Ook op het strand van Mavrovouni staan de eerste ligbedjes (bij Demestichas) er alweer.

1 mei op het strand van Mavrovouni

1 mei is in Griekenland een officiële feestdag. Het viel dit jaar op maandag, dus de Grieken hadden weer een zogenoemde Trimero (driedagen). Net als rond Pasen komen er dan veel Atheners naar buiten, lees: onder meer Gythio. Het was ontzettend druk, de restaurants in Gythio zaten weer allemaal vol. Het was nog drukker dan 2 weken geleden met Pasen, eigenlijk gelijk aan de drukte rond 15 augustus. Kennelijk heeft een deel van de bevolking de crisis zonder grote problemen doorstaan. Op 1 mei eindigt het seizoen waarin je open vuur mag maken, zodat je de dagen ervoor overal nog rook omhoog zag kringelen in verband met het verbranden van de gesnoeide takken. Ook wordt er op die dag traditioneel een bloemenkrans gemaakt, die daarna aan de buitenkant van het huis gehangen wordt.

1 mei bloemenkrans

De open haard hebben we op 23 april voor het laatst aangehad. Het hout was op (inmiddels weer aangevuld en hebben we weer een vol houthok, zodat het hout de heel zomer kan drogen) en het is inmiddels ook ’s avonds zo warm dat het een beetje raar zou zijn om nog de haard te stoken. De laatste weken hadden we de haard aan met de buitendeur open. Gek genoeg was het 22 april zo koud dat er, toen het geregend had, sneeuw op de bergen tegenover ons lag. Maar nu is het iedere dag zo’n 25 graden met zon.

Marathea aan het einde van het zomerseizoen 2016

Het zomerseizoen is nu ten einde in de buurt van Gythio. Op Vathi bij Blue Beach zijn de parasols weer opgeruimd, gelukkig hebben ze nog enkele bedjes laten staan.

Vathi 6 oktober 2016

Vathi 6 oktober 2016

(Enorm contrast met Kreta, zie vorig bericht) Vorige week hebben we van barkeeper Gianis van Blue Beach bar afscheid genomen en is hij weer vertrokken naar Athene.

Marathea begint een beetje een grote ziekenboeg te worden. Op zich niet heel erg verwonderlijk gezien de gemiddelde leeftijd van een bejaardentehuis. Diverse bewoners hebben in het ziekenhuis gelegen met allerlei inwendige klachten. Gelukkig is een aantal andere dorpsbewoners dan bereid om te helpen, want een groot gedeelte van de oudjes heeft geen rijbewijs of kan niet meer rijden.

De temperaturen komen niet meer boven de 29 graden, reden om direct open haard hout te bestellen.

eerste lading hout 2016

eerste lading hout 2016

Buurman heeft nu nog droog hout, later in het stookseizoen kan hij alleen nog vers gekapt hout leveren. Het lijkt wel of we steeds meer hout voor dezelfde prijs krijgen. Je bestelt een ton (1000 kg) hout (eik of olijf) en dat is ongeveer 1,6 m3. Met een prijs van € 100 is dat prima te doen.

We hebben ons jaarlijkse bezoek van de Jehova’s Getuigen ook weer gehad. Ze zijn iedere keer teleurgesteld als blijkt dat we buitenlanders zijn. De griekse versie van de Wachttoren hoeven ze dus ook niet te geven. Het blijft bewonderenswaardig dat ze, de Jehova’s, in Griekenland blijven volhouden, want het Grieks-Orthodoxe geloof wordt er zo met de paplepel ingegoten, dat we ons niet kunnen voorstellen dat ze ook maar een zieltje kunnen winnen. En dan helemaal niet in een dorp als Marathea.

De stakingen beginnen ook weer op gang te komen na de zomer. Allerlei groeperingen zijn het, uiteraard, niet eens met het regeringsbeleid en staken dan een of enkele dagen, zonder dat dit in de regel tot enig resultaat leidt. Het lijkt erop dat die stakingen door de vakbonden alleen maar worden georganiseerd om te laten zien dat ze er nog zijn. De bevolking is er behoorlijk gelaten onder.

Nu het herfst is, beginnen we ook weer met het onderhoud van luiken en ramen (schilderen voor zover nodig en controleren op houtrot). Vrienden hebben de benodigde spullen, zoals verf en houtrotvuller, meegenomen. We, lees Diana, zijn begonnen met het schilderen van de overkapping in dezelfde kleur als het hondenhok en de hordeur. Mooi resultaat.

 

 

 

 

Verkiezingen en zwijnen

Donderdag 20 augustus 2015 heeft de premier Tsipras zijn ontslag aangekondigd. Het begint zo langzamerhand net Italië te worden als het om de frequentie van verkiezingen gaat. Reden voor het ontslag schijnt tweeledig te zijn: enerzijds de extreem linkse fractie binnen zijn eigen partij elimineren en anderzijds een nieuw mandaat van de kiezer te krijgen om de bezuinigingen uit te voeren. Tot op heden heeft Tsipras niet laten zien een leider te zijn met een visie. Het referendum was ook al een teken dat hij telkens de verantwoordelijkheid probeert te af te wentelen op de kiezer/het volk.

Het gevaar is dat de aankomende maand er geen sprake meer is van enige uitvoering van de afgesproken maatregelen en dus een volgende tranche van het steunprogramma wellicht moet worden uitgesteld. Tevens is maar de vraag welke kant deze verkiezingen op zullen gaan. Het lijkt nog helemaal niet zeker dat Syriza/Tsipras de verkiezingen zal winnen (de laatste polls lijken een nek aan nek race met Neo Demokratia aan te geven) en een meerderheid in het parlement zal krijgen. Dus weer een aantal weken van onzekerheid.

Een ander nieuw fenomeen is de aanwezigheid van everzwijnen in de omgeving. Ze zaten er altijd wel, maar ze komen steeds dichter naar de huizen. Buurhond Vangelis slaat ’s nachts aan als er zwijnen over zijn terras of het grondstuk daar beneden lopen. Het zijn een aantal kleintjes met een of twee groten. We hebben ze overdag ook al over de weg van Marathea naar Karvelas zien lopen. We hebben al een paar keer geprobeerd ze ’s nachts te fotograferen, maar dat is tot op heden niet gelukt. Dat wordt binnenkort smullen, want het jachtseizoen voor zwijnen begint binnenkort. Niet dat Jeroen op zwijnen jaagt, maar onder andere buurman wel. We hebben al een paar kilo vlees besteld.

Over bestellen gesproken: het Internet winkelen wordt steeds normaler in Griekenland. En aangezien we een aantal dingen bij ons in de buurt simpelweg niet kunnen krijgen, zijn ook wij nu via Internet aan het bestellen. Onder meer kattenvoer van Royal Canin voor Hercules, CD’s, boeken en koffiecups worden nu via de koerier bezorgd. Dat wil zeggen, we geven aan dat ze het pakket bij de benzinepomp kunnen afleveren, waarna wij het daar weer ophalen (de routebeschrijving naar ons huis is ietwat ingewikkeld en verder hoeven we dan niet thuis te blijven).

Het einde van het toeristische zomerseizoen nadert nu snel. Je merkt het op de stranden al dat het veel minder druk is en je zelfs om 12.00 uur nog gewoon ligbedden met parasol kunt krijgen. Mavrovounistrand begint trouwens wel veel plekken met ligbedden/parasols te krijgen. Twee weken geleden werden er nog parasols geplaatst (en dat aan het einde van het seizoen?). Naar we hebben begrepen, is de vergunning gratis als de ligbedden/parasols ook gratis zijn. De uitbater moet het dan hebben van de consumpties die worden genuttigd. Zo ook op het strand van Vathi. Heerlijke plek en slechts 16 parasols, dus niet snel te druk. Deze zomer hebben we grotendeels op dat strand gelegen.

Jeroen op strand Vathi

Jeroen op strand Vathi

Enige weken geleden hebben we in Marathea een Italiaans stel uit Milaan, Renato en Carla, ontmoet. Ze stonden bij ons aan de poort, omdat ze op zoek waren naar de beheerder van een huis in Marathea dat ze hadden “gehuurd” (feitelijk woningruil). We hebben ze uiteraard even geholpen. Daardoor werden we uitgenodigd voor een simpel Italiaans diner. Carla spreekt Engels ,maar Carlo spreekt alleen Italiaans. Kennelijk blijken we dat enigzins te beheersen, want we hebben tot laat in de avond met ze gesproken en overigens heerlijk gegeten. Later zijn we nog een keer met ze uit eten gegaan. De ontmoering is onder meer een reden om na te denken over een vakantie in Italië (Milaan en Ventië) volgend jaar.

Na 10 jaar bleek de zonneboiler (althans de panelen ervan) het begeven te hebben. Die panelen zijn inmiddels vervangen en het water dat nu uit de kraan komt, is werkelijk gloeiend heet. Een duidelijk verschil en dat betekent waarschijnlijk dat we ook van de winter het electrische deel van de boiler (als we onvoldoende zon hebben) amper zullen hoeven gebruiken.