In memoriam Hercules

Hercules

Hercules

 

 

 

 

 

Volslagen onverwacht is gisteren, één dag na zijn 14de verjaardag, Hercules overleden. Hij kwam niet thuis na zijn avondwandeling, ondanks dat het donker was ging Jeroen toch buiten de tuin kijken en vond hem vlak bij ons huis op straat. Volstrekt ongedeerd, dus waarschijnlijk heeft zijn hart het begeven. We hebben hem vanmorgen in de tuin begraven.

Hercules was een zeer dominante kat en een belangrijke spil in ons huishouden. Sinds het overlijden van Miles, bijna twee jaar geleden, veranderde zijn gedrag enorm. Hij bepaalde hoe laat we opstonden door klagelijk te miauwen, eiste een stukje vlees als Jeroen ging koken door tegen het keukenkastje op te staan en bovenal moest Diana op de bank zitten als hij van buiten kwam en hem alle aandacht geven. Hoewel de komst van onze hond Souri natuurlijk in het begin wat lastig was, ging het juist de laatste tijd steeds beter.

Zijn passie voor water was ook heel bijzonder. Hoe harder het regende, hoe liever hij naar buiten ging. En in de zomer moest van hem iedere avond de tuinsproeier bij de moestuin aan, zodat hij kon douchen. Hij bleef net zolang bij de moestuin zitten, tot de sproeier aanging.

 

 

Souri met de tuintijger Hercules

Souri met de tuintijger Hercules

Hercules na de douche

Hercules na de douche

Eindelijk lente

Het heeft deze winter veel meer geregend dan andere jaren en het is ook relatief koud geweest. Het aantal dagen boven de 20 graden was tot en met maart op twee handen te tellen. Inmiddels zijn we wel al in de weer met het buitenonderhoud, zoals het schilderen van de poort, houten balkondelen, het bankje en het hek rondom de tuin. Ook hebben we een nieuwe plek om in het voor- en najaar in het zonnetje te kunnen zitten. Kennelijk niet alleen voor ons, maar ook voor de buitenpoezen een mooi plekje.

Noname

Noname

To steki

To steki

 

Hercules en buurhond Vangelis hebben kennis met elkaar gemaakt. Hercules, die bang is/was voor muizen, is in het geheel niet onder de indruk van deze hond. Enige tijd geleden heeft hij ook al de honden van boven een keer te grazen genomen door ze een flinke tik op de neus te geven. Vangelis is de vriend van de buurt, zelfs Kyria Martina vindt hem wel grappig. Ook als hij uien van haar jat.

Hercules en Vangelis

Hercules en Vangelis

We schijnen van de zomer nieuwe buren te krijgen. Het huis van Tina, dat tegenover ons huis staat, is verkocht. Degene die het gekocht heeft, wacht nog op de vergunning/papieren om het huis weer in goede staat te brengen en wil er na de verbouwing met zijn gezin gaan wonen. Het wordt steeds drukker in Marathea.

Inmiddels zitten we in de zogenoemde “Grote week (Η μεγαλη εβδομαδα) “, de week voor Pasen (in 2015 een week later dan in West-Europa). Opeens lijkt het gevoel van crisis verdwenen. We waren van de week in Sparti en we hebben het zelden zo druk gezien. De mensen zijn in deze periode altijd meer opgewonden dan anders.

Alleen de gyrostenten hebben in deze week weinig te doen. Vasten doen de meeste Grieken niet meer, maar in de Grote week eten ze wel minder vlees en een aantal mensen vast dan wel.

 

 

In Marathea

Buurman heeft een jonge jachthond sinds een paar weken.

Vangelis in diepe slaap

Vangelis in diepe slaap

Een van de andere dorpsbewoners laat dagelijks zijn koeien, schapen en varkens (!) uit. Af en toe grazen de beesten beneden ons.

Giorgos en zijn varken

Giorgos en zijn varken

De lente is nu echt ook bij ons begonnen. Dat betekent weer overal het geluid van maaien, zo ook bij onszelf. De tulpen zijn ook al begonnen met bloeien. De buitenwerkzaamheden, zoals werken in de tuin en het schilderen van allerlei houtwerk, zijn ook weer begonnen. We kunnen niet wachten dat het echt weer warm begint te worden, want deze winter was toch wel erg nat en relatief koud. De olijvenpluk lijkt nu over, bij de persen staan nog maar enkele karren met zakken. Het was een lang olijvenseizoen, gelukkig een goede oogst dit jaar.

Hercules met NoName

Hercules met NoName

 

 

Hercules lijkt de eerste verschijnselen van dementie te gaan vertonen. Zijn moeder Ilio en zijn oom Feniks hadden daar ook last van.

Water en Marathea

De combinatie water en Marathea blijft een moeilijke. Ze zijn nu al een tijdje bezig met de aanleg van een bron, zodat we niet meer afhankelijk zijn van de watervoorziening van verderop. Dat levert namelijk in de zomer altijd problemen op. Het leek even snel te gaan met de aanleg, de nieuwe leidingen vanaf de bron naar het dorp zijn gelegd (in de weg), maar daarna hield het werk op. Dat betekent dat de weg een grote sleuf heeft en vlakbij ons huis zelfs de leiding over de weg ligt.

En wanneer wordt dit afgemaakt?

En wanneer wordt dit afgemaakt?

Er wordt geen aanstalten gemaakt om de weg weer dicht te maken. Ook moet de slang nog aangesloten worden op de bron. Het wachten is waarschijnlijk op de pomp. Geen idee wanneer ze weer eens verder gaan. Inmiddels gebeurt het geregeld dat we een of twee dagen zonder water zitten (uiteraard hebben we wel vanuit onze eigen cisterna).

We hebben een nieuwe banketbakker in Gythio. Giannis was garagist, maar heeft de garage midden in Gythio (tegenover het oude belastingkantoor) omgebouwd tot een mooie, moderne banketbakkerij. En zijn koekjes zijn voortreffelijk, anders dan de reguliere koekjes uit Gythio. Ook zijn eigen gemaakte ijs is erg lekker. Het is mooi om te zien dat zelfs in deze crisistijd mensen durven te ondernemen en dan ook meteen een nieuwe weg inslaan. Er is ook weer een nieuw restaurantje in Gythio geopend (op de plaats van Kainourio, een restaurant waarvan de eigenaar een paar jaar geleden is overleden), een soort van grill taverna. Simpel, maar goed.

Vorig jaar hadden we al in Marathea een politieinval gehad voor de hennepteelt. Laatst heeft de politie in Nifi, een dorpje 25 kilometer bij ons vandaan in de Binnen Mani, een inval gedaan bij onze “buurvrouw” Tina met haar vriend Adam voor de teelt van een aantal cannabisplantjes. Tina (die het huis naast ons heeft) is opgepakt en Adam is spoorloos verdwenen.

Wij hebben weliswaar geen hennepteelt, maar ook onze moestuin gaat weer goed. Artichokken, radijs, wortels en sugar snaps. En een eigen streng knoflook! Laatst heeft de droge harde wind (6 Bft) ervoor gezorgd dat een deel van de bladeren van de moerbei bomen en wat andere planten eruit zagen alsof ze deels verbrand zijn. Het is trouwens een zeer winderig voorjaar. Veel dagen met tenminste 4 Bft uit het westen. In de tussenliggende dagen van minder wind heeft Diana het “stoelenverf project” afgerond, de buitenstoeltjes zijn nu grijs.

Grijze stoeltjes en knoflookstreng

Grijze stoeltjes en knoflookstreng

Met het poezenfront gaat het nog steeds goed. De kittens van Orea hebben het waarschijnlijk weer niet gered, want zij is veel bij ons zonder kittens. Hercules is kennelijk allergisch voor iets in de tuin, want die is nu al 2 weken aan het niezen zonder verkouden te zijn. De buitenpoezen moeten er nog wel een beetje aan wennen dat we weer geregeld buiten eten. Ze denken dan in eerste instantie dat het voor hen is. De kippen leggen dagelijks 4 eieren, dus er ontstaat een overschot.

In mei hebben we een doop in Athene meegemaakt. De dochter van Stelios en Marialena is gedoopt, de naam kenden we al (Eftichia = geluk), maar pas vanaf de doop wordt dan ook haar naamdag gevierd.

Eftichia op de ijscokar

Eftichia op de ijscokar

De kerk lag op een mooi plekje vlak buiten Athene en mooi weer dus alleen daarom al een geslaagde doop. ’s Avonds met de familie (en die Griekse families zijn groot) in Athene gegeten, erg gezellig. Je ziet iedere keer weer de opluchting bij Grieken als ze merken dat we ons verstaanbaar kunnen maken in het Grieks en we hen begrijpen. En grappig is dat ook de broer van Marialena, Vasilis, de Nederlandse taal machtig is. Dus een avondje Grieks/Nederlands gesproken. En de volgende ochtend in het hotel blijkt de receptionist/manager ook half Nederlands te zijn. Je komt ze ook overal tegen!