Afgelopen woensdag vond bij de rechtbank van Gythio een rechtszitting plaats betreffende een geschil over een stuk grond dat we in 2004 (en een tweede stuk in 2006) hebben gekocht. Naar Nederlandse maatstaven een redelijk curieuze zitting. We proberen hier een beschrijving ervan te geven, maar voor ons is duidelijk dat de werkelijkheid toch niet geheel onder woorden is te brengen.

Allereerst een korte uitleg van het geschil, alhoewel dat voor de beschrijving van de zitting niet echt relevant is. We hebben in 2004 een stuk grond ten oosten van Gythio (Selinitsa) gekocht om er tzt op te gaan bouwen (althans dat dachten we toen). In de loop van de jaren werd echter duidelijk dat er iets mis was met het geheel. Uiteindelijk bleek dat de aanwezige weg door de instantie die vergelijkbaar is met het Kadaster in Nederland niet werd erkend als zijnde een weg die er reeds op 1 januari 1923 (!) lag. Daardoor mag er niet op de grond gebouwd worden. Dat probleem blijkt bij meerdere mensen, die daar grond gekocht hebben, te bestaan. Na veel gedoe (vanaf 2009 werden de problemen steeds duidelijker en hebben we meerdere malen getracht tot een oplossing te komen) hebben we het tot een rechtzaak laten komen. De eis is momenteel om ons geld terug te krijgen (met een extra schadevergoeding), want erkenning van de wegen aldaar als zijnde van voor 1923 lijkt ons uiterst onwaarschijnlijk.

Om 9.00 uur begint de rechtbank (in een zaal die qua akoestiek verschrikkelijk is). Alleen Jeroen was aanwezig, want Diana is het al het gedoe allang helemaal zat. De eerste anderhalf uur gaan verloren doordat de griffie gedurende die periode alleen maar bezig is met vast te stellen wie aanwezig is (afwezigheid, ook zonder bericht, leidt tot uitstel van de zitting !!!) en in welke volgorde de zaken zullen plaatsvinden. Dit leidde in januari 2015 al tot een uitstel, waarbij overigens niet duidelijk voor ons was wat de feitelijke reden voor het uitstel was. Nu we niet de enige gedupeerden zijn, is een aantal zaken min of meer gevoegd (direct na elkaar te behandelen). Om 10.30 uur begon de (vrouwelijke) rechter met de inhoudelijke behandeling van die zaken. Dat bestaat uit het horen van een aantal “getuigen”, mensen die iets met de zaak te maken hebben. Als we gewild hadden, waren we zelf ook getuigen geweest. Het moge duidelijk zijn dat we daar geen behoefte aan hadden. Dat horen is op zich al een soort van theater: de advocaat van de partij die de getuige oproept, begint met het horen, nadat eerst de rechter een aantal vragen heeft gesteld. Daarna mag de advocaat van de tegenpartij de getuige aan de tand voelen. Een en ander gebeurt echter niet volgens de regels, die we zelf kennen over het horen van mensen tijdens een rechtzaak. Er wordt geregeld door elkaar heen gepraat/geschreeuwd (door de advocaten), waarbij weinig respect voor de rechter bestaat. Geregeld had ik het idee naar een van de ontbijtshows van de Griekse televisie te kijken (daar praat en schreeuwt ook iedereen door elkaar heen zonder naar de ander te luisteren). Alleen onze eigen zaak duurde wat betreft de behandeling, onder meer door de chaos, al 3 uur, dus tot 13.30 uur. Na een pauze van een half uur gingen daarna twee andere zaken over de wegen van start. Hetzelfde tafereel deed zich weer voor, wederom voor een periode van 3 uur. Opvallend is dat weliswaar de getuigen een zeer korte eed afleggen, maar zich daar kennelijk verder niets van aan trekken. Zelden heb ik in een periode van 6 uur zoveel leugens/onwaarheden gehoord. Daarnaast is het vreemd om te zien dat de advocaten geregeld de zaal verlaten om even te bellen of iets anders (?) te gaan doen. Gelukkig bleef de rechter de hele dag scherp en stelde de juiste vragen, ook tussendoor.

De zitting eindigde ook in chaos, nu de advocaat van de tegenpartij op het moment dat naar mijn idee de zitting al gesloten was, nog even vroeg of er nog een getuige opgeroepen kon worden. Merkwaardig genoeg vond de rechter dat nog goed ook. Die zal later in de week worden gehoord.

Hoe een en ander afloopt, zullen we later vermelden.

Onze advocaat vraagt geregeld aan mij wat ik van het griekse rechtsstelsel vindt. Dat komt waarschijnlijk mede omdat ik voor de Grieken ook advocaat ben (het begrip fiscalist als zodanig kennen ze niet echt). Alleen al de blik van mij is voldoende voor haar om te snappen dat we niet erg onder de indruk zijn. We snappen inmiddels wel hoe het kan dat alleen al Gythio met ongeveer 8.000 inwoners inclusief de dorpen eromheen meer dan 10 advocaten werk kan bieden.