Regen in juni

De laatste weken zijn er weer geregeld stroomonderbrekingen geweest. Een aantal was aangekondigd in verband met werkzaamheden, maar een groot gedeelte niet. Deels heeft het waarschijnlijk met slecht weer te maken gehad, want dat hebben we hier gehad. Het heeft in juni 2, 5 dag geregend met onweer. Gelukkig viel de wind heel erg mee, zodat alleen de natuur er plezier van heeft gehad (geen lekkages oid). Helaas was er ook veel water bij het asiel.

Water bij asiel in juni 2018

Inmiddels is het zomerseizoen in volle gang, dat wil zeggen dat de stranden nu al vol zijn in het weekend (veel Atheense kentekens). Ook zijn er geregeld cruiseschepen in de haven van Gythio, waarbij de laatste ook daadwerkelijk aan de kade heeft aangemeerd! Dat is voor het eerst.

Cruiseschip in de haven van Gythio

Op het strand zijn de nesten van de zeeschildpad, Careta careta, alweer afgezet. Sommige nesten zitten midden tussen de parasols. Daar wordt door de horeca dan heel voorzichtig mee omgegaan.

Careta careta nest bij Demestichas

 

Dysie was de laatste tijd erg lastig met eten en toen ze ook nog ontlasting met bloed had, zijn we naar de dierenarts gegaan. De eerste kon niets vinden (bloedwaardes waren goed) en na een pillenkuurtje leek het goed te gaan. Toen de symptomen terug kwamen, zijn we naar Tripoli gegaan waar een echte dierenkliniek is gevestigd. Na röntgenfoto’s en een echo was het verdict: opereren. Dat is onmiddellijk gedaan en toen bleek dat ze een beginnende maagtorsie (is dodelijk als niet snel wordt ingegrepen) had en tevens een vergrote milt. Die is verwijderd en de maagverdraaiing is hersteld. Na een week is ze alweer helemaal hersteld en, ondanks de hitte, uitermate levendig. En ze eet als de spreekwoordelijk reiger. Tegelijkertijd met haar hebben we ook een asielhond, Adonis, die bij de olijfpers van Marathea verblijft, meegenomen naar de dierenarts. Die heeft een poot die uit de kom was en ook die is geopereerd. Hij loopt nu tijdelijk bij ons in de tuin met een poot in een spalk en een kap rond zijn kop.

Jeroen met Adonis bij dierenarts

In de regel gaat het goed tussen Dysie en Adonis, maar soms is die kleine toch jaloers en heeft dan een heel fel hoog blafje.

Adonis, Dysie en Noname

De laatste tijd zijn we druk met het asiel, doordat een van de leidende krachten voor een langere tijd uit de running is. Afgezien van het verzorgen van de honden zijn we ook geregeld op stap naar de dierenartsen met een of meer zieke honden. Het begint al bijna op werken te lijken! Het is in de zomer in de warme zon heel anders werken dan in de winter.

Aardbeving!

Na ongeveer 10 jaar hebben we nu eindelijk de eerste aardbeving daadwerkelijk gevoeld. Dinsdag 5 juni voelden we om 11.45 uur een trilling van het huis en ook een raar geluid. De eerste reactie was: “aardbeving”. Het blijkt te gaan om een aardbeving van 4,6 op de schaal van Richter, die op een paar kilometer diepte op 18 kilometer van Gythio heeft plaatsgevonden. We lazen wel vaker dat er ergens in de buurt een aardbeving was geweest, maar die hadden we nog nooit gevoeld. Bijzondere ervaring en niet eng.

De soap rond het grondstuk Selinitsa is ook weer verder gegaan. Nadat we rechtzaak in eerste instantie hebben gewonnen, was de wederpartij in hoger beroep gegaan. Deze zaak zou op maandag 21 mei bij het Hof in Kalamata dienen. Daarvoor moesten wij, terwijl de andere partij in beroep gegaan was, ook een soort van griffierecht, het “luttele” bedrag van € 1.200, betalen! Het werd nog gekker, want toen we maandag bij het Hof waren, werd de zaak uitgesteld. De advocaat van de tegenpartij had wat anders te doen! Gelukkig kijken we nergens meer van op, maar het verklaart wel hoe het komt dat het Griekse juridische systeem zo traag is en het aantal zaken bij de rechtbanken zich opstapelt. Wordt uiteraard weer vervolgd.

Onze hond Dysie is inmiddels gesteriliseerd. De sterilisatie duurde nog geen uur, we hadden amper tijd om ons ouzootje met hapjes te nuttigen (die waren ons aangeboden door de dierenarts).

Dysie vlak na de sterilisatie

’s Avonds was Dysie nog een beetje duf/beduusd, maar de volgende ochtend was het alsof er niets gebeurd was. Inmiddels spelen Dysie en buurhond Ira bijna iedere avond een uurtje in en buiten de tuin. Laatst hadden we ook twee dagen een hond van het asiel bij ons en dat leverde geen problemen op met Dysie (behalve tijdens het eten van de honden).

Dysie, gasthond Litsa en Diana

Vanwege het weer moeten we de tuin geregeld water geven. Op sommige plekken ontstaan er dan moddelpoeltjes, die door Dysie erg gewaardeerd worden. En daarna lekker op de stoel uitrusten.

Uitrusten na de zware modderarbeid

Het werk in het asiel neemt steeds grotere vormen aan. Naast het schoonmaken,voeren en water geven en het beheren van de Facebookpagina van het asiel, rijden we nu ook geregeld met honden naar verschillende dierenartsen. Soms gaat het dan om minder leuke dingen, zoals het laten inslapen van honden. We leren zo wel de dierenartsen in de wijde omgeving kennen en zij ons ook. Een van de leuke aspecten van het werk bij het asiel is dat je allerlei nieuwe mensen leert kennen. Zo zijn er de afgelopen weken allerlei vrijwilligers geweest, die een deel van hun vakantie opofferen met werken bij het asiel. En eigenlijk allemaal hele leuke mensen! Jeroen had trouwens door het vele tillen van honden (in verband met diverse verhuizingen binnen het asiel) last van zijn rug gekregen. Daardoor moest hij naar de fysiotherapeut en laat Gythio gelukkig een goede hebben! Dat weten we ook weer.

Het weer is de laatste weken erg goed, waardoor we veel kunnen zwemmen na het werk bij het asiel. Ook BBQ-en we weer geregeld (als er niet teveel wind staat). Het schoonmaken van het rooster laten we dan over aan de katten.

Het BBQ rooster schoonmaken

Het huis van buurman Apostolis is nu aan alle kanten met Manistenen “beplakt”, dat wil zeggen dat het huis nu hetzelfde uiterlijk heeft als ons huis. Ook is een parkeerplaats gemaakt met de grootte van een zwembad. De buurt wordt steeds chiquer.

Nieuw deel huis buurman

Geit in taverna

Inmiddels zijn we de beheerders van de Facebook pagina van het asiel, https://www.facebook.com/Animal.Protection.Society.Melios . Het posten van berichten is iedere keer meer werk dan we gedacht hadden, mede doordat we het in drie talen willen doen. De bewondering voor de dames die al jaren dit asiel “runnen” is alleen nog maar groter geworden, nu we weten hoeveel werk er dagelijks gedaan moet worden. Jeroen is een keer per ongeluk door een van de honden van het asiel gebeten, nadat hij zo eigenwijs was om tussen een aantal vechtende honden te willen gaan staan. Op zich niets aan de hand, gewoon even naar het gezondheidscentrum. Daar hebben ze de beet schoongemaakt en recept uitgeschreven voor tetanusprik en antibiotica. Bij de apotheek krijg je daarna de prik. Totale kosten van de behandeling inclusief medicijnen: € 16!

En om bij de honden te blijven:

Dysie is een beetje moe

Inmiddels is Dysie gesteriliseerd. Het blijft verbazingwekkend hoe snel dieren van een dergelijke operatie herstellen. Om 14 uur ’s middags geopereerd en ’s avonds alweer een beetje rondlopen. De volgende dag lijkt er niets meer aan de hand. Overigens krijg je hier een half uur na de operatie de hond alweer mee, een beetje anders dan in Nederland.

 

Door het droge weer bij ons in de buurt komen de zwijnen steeds vaker in de buurt. Hierdoor zijn de honden en dan met name buurhond Ira ’s nachts erg onrustig (blaffen). Ook de slangen zijn nu actief, laatst was Ira gebeten door een slang, Ze had een paar dagen een hele dikke snuit, het leek wel een bulldog.

 

Eind april was de brandweer in Marathea. Apostolis, onze buurman, was ’s avonds takken aan het verbranden en daarbij waren de vlammen hoog.

“vlammen meters hoog”

Hij had alles onder controle, stond met de tuinslang erbij. Kennelijk hebben mensen verderop de vlammen gezien en meteen de brandweer gebeld. Die moesten er zelf ook wel om lachen. Het is geruststellend hoe snel de brandweer er is.

 

Toen we een keertje in Karvelas bij Petrino waren eten met onze Belgisch buren (hebben een huis vlakbij de waterpomp van Marathea), zaten aan een andere tafel mensen te eten die hun geit hadden meegenomen.

geit in taverna

Nu hebben we best al veel meegemaakt, maar een levende geit in een taverna?

Op 26 april hebben we de eerste duik van het jaar genomen.

Na de eerste duik op 26 april 2018

De parasols en ligbedden staan er weer en ook de bar/taverna Blue Beach is weer geopend. En onze favoriete groente-/fruitboer, Sarantos, is weer open. Hij zit vlakbij de afslag naar Vathi/Ageranos en heeft verreweg het beste fruit en groente van de hele streek.

De zomer komt eraan!

Pasen 2018

Het is nog maar enkele weken tot 1 mei, de dag waarop er niet meer buiten verbrand mag worden (maatregel tegen bosbrand). Aangezien we nog druk zijn met snoeien van de olijfbomen van het stukje van Tasoula moeten we nog opschieten om alles voor die datum gereed te krijgen. Vandaar dat we rond de Paasdagen in en rond de boomgaard bezig waren.

Diana verzamelt hout (en rechts de brandstapel)

Het voordeel van het snoeien is onder meer dat we daarmee ongeveer een 1 kuub aan open haard hout overhouden.

Op Goede Vrijdag is er een kerkdienst in Marathea (het aantal diensten neemt per jaar af. Dit jaar in de Grote week alleen op vrijdag en zaterdag). Tijdens die kerkdienst wordt onder meer de “epitafios” buiten de kerk rond gedragen. Het is  een soort van baar met daarop een beeltenis van Christus nadat hij gestorven is. Na het rond dragen wordt deze baar voor de kerkdeur hoog gehouden en gaan de kerkgangers eronder door. Er zijn 4 mannen nodig om die epitafios te dragen. Gezien het feit dat er maar weinig mannen in de kerk waren, werd Jeroen ook gevraagd om te dragen. En weigeren is geen optie.

Paasavond in de kerk zelf verliep iets beter dan vorig jaar, toen de priester helemaal niet op kwam dagen. Dit jaar kwam hij slechts 50 minuten te laat, doordat hij de kerk van Marathea niet kon vinden. Mensen werden alweer zenuwachtig. Het was de eerste keer dat deze priester in Marathea kwam. Tijdens zijn korte “preekje” lostte hij dat wel goed op.

Pasen zelf hebben we rustig gevierd. “s Ochtends hebben we de reguliere “weekenddames” van het asiel ontlast door de honden te verzorgen. Daarna zijn we naar Vasilis (Thalami in Ageranos) gegaan om daar met een deel van de familie te Paasmaaltijd te nuttigen. Door het mooie weer kringelden in de hele omgeving rookpluimen van de vuurtjes waarop de geitjes en lammetjes werden geroosterd. Daarna nog heerlijk op ons eigen terras gezeten/gelegen, totdat de zon achter de bergen verdween.

Diana en Dysie

Tweede Paasdag, weliswaar geen officiële feestdag, wordt desondanks gevierd, doordat gewoonweg alles dicht is, uiteraard met uitzondering van de taverna’s. In Gythio waren die op 9 april nagenoeg allemaal vol tijdens de lunch. Veel kentekens uit Athene, mede vanwege het mooie weer. De campings zijn ook weer open, zodat het lijkt alsof het zomerseizoen weer is begonnen. Bij Demestichas op het strand van Mavrovouni zijn de eerste ligbedden alweer geplaatst. En …. vandaag hebben we de korte broek weer aan!

Om de nieuwe buitenbank nog lekkerder te laten zitten, hebben we een aantal kussen (via Internet) besteld.

“Karvelas” terras

Het Karvelas terras begint door de “John&Petie bank” een steeds mooiere plek te worden, waar we in het voor- en najaar dan ook veel zullen zitten.

Dysie heeft er geen probleem mee als de poezen in de buurt zijn, terwijl zij aan een bot zit te kauwen. Dit was met Souri wel anders, die ging onmiddellijk achter de poezen aan. Wel makkelijk om af en toe iets lekkers te geven onder het motto “beter verwend dan verwaarloosd” (gejat van de grote Purmerendse “filosoof” Kees Kok).

Dysie en Noname

Mist?

Afgelopen donderdag, 22 maart, hing er een soort van mist. Het was echter geen vocht, maar een grote hoeveelheid Saharazand die in de lucht hing. Een aantal dagen ervoor was het ook al heiïg en ging toen gepaard met een beetje regen. Dat resulteerde toen in allemaal bruine auto’s en een roodbruine laag op alles buiten. Onderstaande foto, afkomstig van de Kathimerini, is niet met een filter genomen, zo zag het er daadwerkelijk op donderdag uit als de zon “scheen”. Het blijkt de een van de grootste hoeveelheden Saharazand in Griekenland ooit te zijn geweest.dust

Vanaf ons terras was Karvelas nog amper te zien, laat staan de bergen verderop.

Saharazand

Gelukkig regende het toen niet. Het is pas gaan regenen toen het zand alweer verdwenen was, waardoor alles weer een beetje schoongespoeld werd.

 

Ook onze Grand Vitara werd daardoor weer schoongespoeld. Die is namelijk inmiddels weer gemaakt (zie vorig bericht). De garage heeft goed werk geleverd en achteraf bleek het goedkoper om een deel van de motor te vervangen door een nieuw deel in plaats van een tweedehands te plaatsen. In feite hebben we nu min of meer een nieuwe motor in de auto zitten.

Met de dieren gaat alles goed, Dysie begint wat stoerder te worden en duikt niet meer van alles en iedereen weg. We zijn laatst voor het eerst met haar naar het strand geweest en dat lijkt ze leuk te vinden.

Jeroen en Dysie op het strand van Vathi (maart 2018)

De pubertijd gaat trouwens ook gepaard met een plotselinge interesse naar onze bier- en wijnglazen, als die gevuld zijn. Waar dat vandaan komt? Of gaat de hond op haar baasjes lijken? Het gaat nog steeds erg goed tussen de hond en de katten.

Ome Zalm, Diana en Dysie

Gisteren kwamen we een van de vrije asielhonden, genaamd Angela, bij een taverna 15 kilometer verderop tegen. Het grappige is dat ze ons direct herkende!

Het tekenseizoen is in alle hevigheid losgebarsten, waardoor we Dysie en buurhond Ira moeten behandelen. Ook de asielhonden moeten allemaal tegen de teek behandeld worden, hetgeen in één keer een paar honderd Euro kost! Dysie wordt trouwens ook ingeënt tegen Leismaniasis, de ziekte die wordt overgebracht door een zandvliegje. Deze ziekte komt in Nederland (nog) niet voor, maar is hier een van de grote bedreigingen voor honden.

 

Er bestaat op dit moment een curieus wetsvoorstel om de hoogte van verkeersboetes afhankelijk te laten worden van het inkomen. Alleen dronken rijden en door rood rijden zijn daarvan uitgezonderd. Maar hoe men in Griekenland het inkomen van iemand denkt te bepalen, is onduidelijk. Het is algemeen bekend dat de belastingaangifte in veel gevallen niet het daadwerkelijke inkomen bevat.

Vanavond, 24 maart is het Earth Hour, waarbij het de bedoeling is dat een uur lang men het licht uit doet. Bij ons gebeurt het al geregeld dat de stroom voor meer dan een uur uitvalt (meestal als het hard waait en regent), dus onze bijdrage is reeds geleverd.

Begin van de lente 2018

Inmiddels is de lente aangebroken, genoeg dagen waarop het tegen de 20 graden of meer is, schildpadden zijn weer aan de wandel, de eerste slang is gesignaleerd, de katten en honden hebben teken op en in hun vacht zitten, de grasmaaiers maken weer herrie, de olijfpersen hun laatste productiedagen hebben, etc. In februari heeft het af en toe enorm geregend en gewaaid.

Noname en Dysie in de lentezon

Dat betekent dus ook dat de bomen die blad verliezen (zoals onder meer de steeneiken en moerbeibomen), inmiddels heel snel weer groen aan het worden zijn en de tulpen opkomen.

De buitenbank is inmiddels geschilderd en wordt bij goed weer ’s middags gebruikt.

Jeroen, Dysie en Noname

Na enige tijd wil ook Dysie op de bank komen zitten.

Diana, Dysie en Noname

Ze is overigens geen grote held. Bij alles wat nieuw is, is ze bang. Toen laatst de monteur van het telefoonbedrijf in de tuin bezig was, zat ze zelfs te trillen op de mat.

Momenteel hebben we slechts een auto, de grote Grand Vitara heeft een motorprobleem. Bij het wegbrengen van Billy naar Kylini (zie vorig bericht) liep de temperatuur van motor op.

Grand Vitara met panne in de middle of nowhere

Nadat de sleepdienst er naar gekeken had en koelvloeistof had bijgevuld, konden we gelukkig gewoon naar huis rijden. We zijn toch maar naar de garage gegaan en daar kwam na een paar uur speuren aan het licht dat er een scheurtje in het motorblok zit! Dat betekent een dure reparatie. We zijn enkele weken op zoek geweest (via via) naar een betaalbare 2e hands motor, maar die is niet te vinden. Dus moet de huidige motor gemaakt worden, wat een “klauw met geld” gaat kosten. Onderdelen zijn inmiddels besteld. Door onze activiteiten bij het asiel is vaak de een met de Jimny weg en zit de ander “opgesloten” in Marathea. Voor een tijdje goed te doen, maar wel fijn dat we de auto van vrienden kunnen lenen als zij niet in Griekenland zijn.

Dysie

Zo heet ze.

Dysie, januari 2018

Sinds dinsdag 8 januari hebben we weer een hond. Ze komt uit het asiel. Ze zat samen met een aantal jonge honden in een huis dat momenteel bestemd is voor een soort van jonge honden opvang. Dus sinds een week huppelt/loopt er weer een jonge vrolijke hond door de tuin. Ze had al een naam, maar aangezien ze die toch niet kende, hebben we haar anders, namelijk Dysie, kunnen noemen. Ze is gelukkig katten gewend, van de week lag ze zelfs met twee katten in een van de hokken te slapen, waaronder uiteraard Noname. Naar men zegt, is het een jachthond voor hazen (die we amper in de buurt hebben). Ze zal niet erg groot worden als we afgaan op de maat van haar poten. Ze is nu ongeveer 5 maanden oud. 

Ira en Dysie

Dysie is al vriendinnetje met de buurhond Ira geworden, maar spelen is nog lastig door het verschil in formaat.

Hagel van de vorige avond

 

Vorige week woensdagavond was het erg beestenweer. Heel veel regen/hagel in korte tijd, harde wind en ook veel onweer. Sommige klappen waren direct na de lichtflits, dus erg dichtbij. Op een gegeven moment zaten we, de hele vallei, in het donker. Na een paar minuten was dat over, maar toen deden telefoon en internet het niet meer. Dat heeft 5 dagen geduurd. Pas sinds gisterenmiddag is dit hersteld. Het bleek dat verderop in een van de telefoonpalen een en ander door de bliksem was doorgebrand. Door alle extra zekeringen tegen piekspanning hebben we in huis zelf nergens last van gehad. In veel huizen waren onder meer de modems stuk gegaan, aldus de monteur van de OTE. Tijdens dit slechte weer hebben we Dysie even naar binnen gehaald, ze was pas een dag bij ons en vond het allemaal nogal eng. Iedere avond zitten we trouwens een uurtje buiten om haar te laten wennen/socialiseren. En dan een”beetje” verwennen.

Dysie en Diana

Dysie en Jeroen