De crisis voorbij?

De laatste weken waren voor de Grieken en voor ons geen fijne weken. Hoop op een oplossing van de Griekse crisis, dan opeens een referendum met als gevolg een run op de banken en het sluiten van die banken, hernieuwde onderhandelingen (met een nieuwe minister van Financiën, Tsakalotos, na het aftreden van Varoufakis), bijna Grexit en op het laatste moment een overeenkomst. Het gevolg van het sluiten van de banken was onder meer dat de Grieken per dag niet meer dan € 60 per dag konden opnemen. Bedacht moet worden dat een belangrijk deel van de Grieken geen pin pas heeft en dus helemaal geen geld konden opnemen. Ook het totale betalingsverkeer lag stil, waardoor er ook bijna geen bestellingen gedaan konden worden. Bijvoorbeeld bij ons is het zonnepaneel voor het warme water aan het stuk gaan en moet dus vervangen worden. Het bestellen van een nieuw paneel gaat bijna niet. Afwachten maar.

Het referendum was trouwens ook een bizar gebeuren. Binnen een week moesten de Grieken een oordeel hebben over een document dat ze niet te zien kregen als ze er niet zelf achteraan gingen op Internet. De vraag was dermate ingewikkeld dat een groot deel van de bevolking eigenlijk geen idee had waar ze nu feitelijk “Ja” of “Nee” tegen zeiden. Het leek alleen maar te gaan over de vraag of de Grieken nog meer bezuiningen wilden en hun trots wilden opgeven. Er is natuurlijk niemand die dat wil. Hen werd echter niet eerlijk verteld wat het alternatief was, namelijk waarschijnlijk een failliet land. Om die reden hechten we ook niet al teveel waarde aan de uitkomst van het referendum. Het bleek achteraf ook nog een totaal zinloze actie.

Een en ander werkte bijhoorlijk verlammend op de mensen. Restaurants waren nagenoeg geheel leeg (in Karvelas waren we op de zaterdagavond voor het referendum de enige gasten bij de taverna). Op de stranden zijn ook heel weinig mensen, het lijkt wel begin mei. De omgeving van Gythio moet het wat betreft het toerisme voor een belangrijk deel van de Grieken zelf hebben. Die leven in onzekerheid en hebben ook weinig cash geld, dus die gaan niet al teveel uit. Afgelopen week, na de langgehoopte deal, werd het opeens veel drukker op de stranden en in Gythio zelf. Veel auto’s met Atheense nummerborden. Hopelijk is dit een teken dat de mensen weer het gewone leven proberen op te pakken.

Wijzelf waren ook een beetje lamgeslagen door alle onzekerheid. Om dat te doorbreken, zijn we redelijk spontaan naar een concert van de Griekse zangeres Dimitra Galani in het kleine amfitheater van Ancient Epidaurus gegaan. Dit optreden is deel van het jaarlijkse Athene festival met zang, dans en toneel op diverse buitenlokaties in en buiten Athene, waaronder de amfitheaters van Epidaurus. (Een paar jaar geleden was er onder meer een opera concert in het oude theater van Messini.) Door de crisis was het concert niet uitverkocht.

Het optreden was ontzettend goed. Goede zang en uitmuntende muzikanten ( Christos Rafalides (vibrafoon), Petros Klampanis (bas), Thomas Konstantinou (bouzouki en luit) Spyros Manesis (piano) en . En de lokatie was schitterend met een uitstekende organisatie (onder meer gratis waterflesjes). Als we hadden gekund, waren we de dag erop weer gegaan. Het dorpje Ancient Epidauros is overigens een plezierig plaatsje met prima taverna’s en kafeneio’s.

Diana aan een verfrissend biertje in Epidaurus

Diana aan een verfrissend biertje in Epidaurus

Op dezelfde dag dat we naar Epidauvros reden, viel ons twee dingen op. Het leek wel of alle brandweerauto’s van de Peleponnesos onderweg waren en er waren ontzettend veel auto’s met Atheens kenteken die, meestal overvol met bagage, naar het zuiden reden. Toen we aan het eind van de middag op de hotelkamer de tv aanzetten, was het eerste verklaard: het bosbrandenseizoen is begonnen, meer dan 50 branden in heel Griekenland, waaronder in Neapoli (Lakonia) van waar de boot naar Kythera vertrekt (ze zitten daar al 2 dagen zonder stroom, doordat de houten electriciteitspalen zijn verbrand). Vooralsnog hebben we nog niets gehoord hoe al die branden hebben kunnen ontstaan, maar de harde wind van die dag heeft zeker niet geholpen om de schade te beperken. Hopelijk is iedereen nu voorzichtiger want dit aantal is natuurlijk nooit met vliegtuigen en helicopters te betrijden. Er is al een blusvliegtuig gecrasht en gelukking komt er hulp vanuit Frankrijk en Italie en zijn er tot op heden geen slachtoffers gevallen.

 

 

 

Wit

Er is een nieuw boek over het leven van buitenlanders in de Mani verschenen. Weliswaar speelt het zich af in een dorp vlakbij Kalamata (dus +/- 80 km bij ons vandaan, in de zogenoemde Buiten-Mani), maar de beschrijvingen zijn alsof het hier in de buurt is. Ze maken voor een belangrijk deel dezelfde dingen mee als wij hebben meegemaakt. Het is goed geschreven, dus het lezen waard. Aardig is ook nog dat het zich in het Griekenland van de crisis afspeelt (2011) en dus een goed beeld geeft van de huidige situatie van leven. “Things can only get feta”

Things can only get feta

van Marjory McGinn, ISBN 978-1-909657-08-3 (alleen in het engels).

Ons huis is aan de binnenkant opnieuw wit geschilderd door schilders, die oorspronkelijk uit Marathea komen. Door de vochtproblemen van voorheen waren de muren voor een deel wat beschadigd. Daarnaast waren de muren inde huiskamer door het vele stoken van de open haard ook redelijk verkleurd. Wat we ons niet gerealiseerd hadden toen de schilders begonnen, was dat ze werkelijk alles in plastic zouden “inpakken”.

ingepakte keuken

ingepakte keuken

Dus toen ze met de benedenverdieping begonnen, hadden we plotseling na een paar uur geen woonkamer en ook geen keuken meer en konden dus ook niet meer bij het keukengerei. En dat een week lang (de muren worden eerst afgestoken, daarna weer geplamuurd, voorzien van een speciale vochtwerende laag en daarna een aantal keren geschilderd). Binnen zitten was er niet meer bij, doordat ook de bank en de stoelen ingepakt waren

ingepakte huiskamer

ingepakte huiskamer

. Met kamperen heb je meer comfort. Gelukkig was het huis van onze Nederlandse buren vrij, zodat we af en toe daar konden zitten. En het weer werkte mee, niet al te warm (niet boven de 34 graden) en iedere dag mooi weer. Na 10 werkdagen zat het werk van de schilders erop. Hopelijk zit het er nu weer voor een aantal jaren op.

15 augustus (Maria Hemelvaart, na Pasen de feestdag van het jaar) hebben we dit jaar een beetje aan ons voorbij laten gaan. We zijn dit jaar niet naar het grote feest in Karvelas geweest, omdat we er gewoonweg geen zin in hadden. Door deze feestdag was het uiteraard ontzettend druk (in de dagen ervoor en erna) in de buurt, maar bij de restaurants wordt geklaagd dat er duidelijk minder wordt uitgegeven en dat de mensen sowieso minder uit eten gaan. De crisis begint nu dus ook daar voelbaar te worden, terwijl koffie drinken en uit eten gaan een soort van nationale bezigheid zijn. Het gedrag van de veelal Atheense bezoekers is soms nogal onbeschoft en hun rijgedrag onbeschrijfelijk. De sleepdiensten draaien in deze tijd van het jaar erg goed. We mijden Gythio in deze weken zoveel mogelijk.

Het feit dat tijdens de schildertijd de kattenkrabpalen naar buiten moesten, werd door de buitenpoezen toegejuicht. Ze maakten er meer gebruik van dat onze binnenpoezen in de zomer.

Noname in krabpaal

Noname in krabpaal

De nieuwe aanwinst Telly is er af en toe een aantal dagen en wordt dan weer door zijn moeder meegenomen (typisch griekse moeder, kan niet zonder haar kind, ook als die al op eigen benen kan staan).