In de sneeuw

Doordat we dicht tegen het berggebied Taygetos (hoogste top 2.400 meter) aanwonen, hebben we in de winter vaak zicht op besneeuwde bergtoppen, terwijl we daarna buiten kunnen gaan lunchen

Lunch bij Blue Beach in de winter

(en dan niet met een jas aan). Deze keer was de sneeuw tot relatief laag gevallen, zodat we zelfs in de sneeuw hebben gereden en gestaan.

In de sneeuw op 6 februari

En een uurtje later weer buiten zitten met de honden.

Over de honden gesproken: Mike en Sally zijn naar het asiel gegaan. Ondanks een oproep op Facebook zijn er geen nieuwe baasjes (tot nu) voor hen gevonden. Ze begonnen steeds vaker onderling ruzie te maken, zodat het beter was om ze uit elkaar te halen. Ze hebben het goed op hun nieuwe plek, veel nieuwe vriendjes. Dus we waren weer alleen met Dysie en Anonymos. Dat heeft slechts even geduurd, want we hebben weer een paar, wat oudere, puppies gevonden, waarvoor momenteel geen plek is in ons asiel. Deze twee dames mogen daardoor (een tijdje) bij ons wonen. Ze heten overigens Xanthi

Xanthi

(wat in het Grieks “blond” betekent) en Evi

Evi

(Effi, veel gebruikte afkorting van de naam Eftichia (Ευτιχια) wat “geluk” betekent). Dysie en Anonymos denken er “het hunne van”, ze zijn nog niet heel erg enthousiast, maar dat is al eerder zo geweest.

Diana met Evi

Een van de leuke dingen van het werken bij het asiel is dat je telkens weer nieuwe, veelal leuke, mensen ontmoet. Ook nu weer. Een Duits stel (Katherina en Jan) en een Fin (Hannu), die elkaar pas in Griekenland ontmoet hebben en allebei met een camper aan het reizen zijn, zijn nu al een week druk aan het werk bij het asiel. Mooi om te merken dat er mensen zijn die tijdens hun reis tijd inruimen om te helpen.

Ook in Griekenland is de winter mild, tot op heden. Weliswaar is het ’s nachts koud met een paar graden boven nul, maar in de middag is het vaak meer dan 15 graden. De vogels fluiten al alsof het lente is. Er zijn trouwens heel veel vogels. Laatst hoorden we een heel vreemd geluid, wat een enorme zwerm kleine vogels bleek te zijn, die in een soort formatie aan het rondvliegen waren. Schitterend gezicht. De eerste slang en schildpad hebben we al gezien.

De olijfpersen draaien nog steeds volop en het einde lijkt nog niet in zicht. De prijs van de olijfolie voor de boeren is dit jaar laag, ongeveer € 2,20, terwijl de kwaliteit dit jaar uitstekend is. Het blijft toch een merkwaardig fenomeen, dat kwaliteit en prijs bij dit product niet veel met elkaar te maken hebben.

Aardbeving!

Na ongeveer 10 jaar hebben we nu eindelijk de eerste aardbeving daadwerkelijk gevoeld. Dinsdag 5 juni voelden we om 11.45 uur een trilling van het huis en ook een raar geluid. De eerste reactie was: “aardbeving”. Het blijkt te gaan om een aardbeving van 4,6 op de schaal van Richter, die op een paar kilometer diepte op 18 kilometer van Gythio heeft plaatsgevonden. We lazen wel vaker dat er ergens in de buurt een aardbeving was geweest, maar die hadden we nog nooit gevoeld. Bijzondere ervaring en niet eng.

De soap rond het grondstuk Selinitsa is ook weer verder gegaan. Nadat we rechtzaak in eerste instantie hebben gewonnen, was de wederpartij in hoger beroep gegaan. Deze zaak zou op maandag 21 mei bij het Hof in Kalamata dienen. Daarvoor moesten wij, terwijl de andere partij in beroep gegaan was, ook een soort van griffierecht, het “luttele” bedrag van € 1.200, betalen! Het werd nog gekker, want toen we maandag bij het Hof waren, werd de zaak uitgesteld. De advocaat van de tegenpartij had wat anders te doen! Gelukkig kijken we nergens meer van op, maar het verklaart wel hoe het komt dat het Griekse juridische systeem zo traag is en het aantal zaken bij de rechtbanken zich opstapelt. Wordt uiteraard weer vervolgd.

Onze hond Dysie is inmiddels gesteriliseerd. De sterilisatie duurde nog geen uur, we hadden amper tijd om ons ouzootje met hapjes te nuttigen (die waren ons aangeboden door de dierenarts).

Dysie vlak na de sterilisatie

’s Avonds was Dysie nog een beetje duf/beduusd, maar de volgende ochtend was het alsof er niets gebeurd was. Inmiddels spelen Dysie en buurhond Ira bijna iedere avond een uurtje in en buiten de tuin. Laatst hadden we ook twee dagen een hond van het asiel bij ons en dat leverde geen problemen op met Dysie (behalve tijdens het eten van de honden).

Dysie, gasthond Litsa en Diana

Vanwege het weer moeten we de tuin geregeld water geven. Op sommige plekken ontstaan er dan moddelpoeltjes, die door Dysie erg gewaardeerd worden. En daarna lekker op de stoel uitrusten.

Uitrusten na de zware modderarbeid

Het werk in het asiel neemt steeds grotere vormen aan. Naast het schoonmaken,voeren en water geven en het beheren van de Facebookpagina van het asiel, rijden we nu ook geregeld met honden naar verschillende dierenartsen. Soms gaat het dan om minder leuke dingen, zoals het laten inslapen van honden. We leren zo wel de dierenartsen in de wijde omgeving kennen en zij ons ook. Een van de leuke aspecten van het werk bij het asiel is dat je allerlei nieuwe mensen leert kennen. Zo zijn er de afgelopen weken allerlei vrijwilligers geweest, die een deel van hun vakantie opofferen met werken bij het asiel. En eigenlijk allemaal hele leuke mensen! Jeroen had trouwens door het vele tillen van honden (in verband met diverse verhuizingen binnen het asiel) last van zijn rug gekregen. Daardoor moest hij naar de fysiotherapeut en laat Gythio gelukkig een goede hebben! Dat weten we ook weer.

Het weer is de laatste weken erg goed, waardoor we veel kunnen zwemmen na het werk bij het asiel. Ook BBQ-en we weer geregeld (als er niet teveel wind staat). Het schoonmaken van het rooster laten we dan over aan de katten.

Het BBQ rooster schoonmaken

Het huis van buurman Apostolis is nu aan alle kanten met Manistenen “beplakt”, dat wil zeggen dat het huis nu hetzelfde uiterlijk heeft als ons huis. Ook is een parkeerplaats gemaakt met de grootte van een zwembad. De buurt wordt steeds chiquer.

Nieuw deel huis buurman

Geit in taverna

Inmiddels zijn we de beheerders van de Facebook pagina van het asiel, https://www.facebook.com/Animal.Protection.Society.Melios . Het posten van berichten is iedere keer meer werk dan we gedacht hadden, mede doordat we het in drie talen willen doen. De bewondering voor de dames die al jaren dit asiel “runnen” is alleen nog maar groter geworden, nu we weten hoeveel werk er dagelijks gedaan moet worden. Jeroen is een keer per ongeluk door een van de honden van het asiel gebeten, nadat hij zo eigenwijs was om tussen een aantal vechtende honden te willen gaan staan. Op zich niets aan de hand, gewoon even naar het gezondheidscentrum. Daar hebben ze de beet schoongemaakt en recept uitgeschreven voor tetanusprik en antibiotica. Bij de apotheek krijg je daarna de prik. Totale kosten van de behandeling inclusief medicijnen: € 16!

En om bij de honden te blijven:

Dysie is een beetje moe

Inmiddels is Dysie gesteriliseerd. Het blijft verbazingwekkend hoe snel dieren van een dergelijke operatie herstellen. Om 14 uur ’s middags geopereerd en ’s avonds alweer een beetje rondlopen. De volgende dag lijkt er niets meer aan de hand. Overigens krijg je hier een half uur na de operatie de hond alweer mee, een beetje anders dan in Nederland.

 

Door het droge weer bij ons in de buurt komen de zwijnen steeds vaker in de buurt. Hierdoor zijn de honden en dan met name buurhond Ira ’s nachts erg onrustig (blaffen). Ook de slangen zijn nu actief, laatst was Ira gebeten door een slang, Ze had een paar dagen een hele dikke snuit, het leek wel een bulldog.

 

Eind april was de brandweer in Marathea. Apostolis, onze buurman, was ’s avonds takken aan het verbranden en daarbij waren de vlammen hoog.

“vlammen meters hoog”

Hij had alles onder controle, stond met de tuinslang erbij. Kennelijk hebben mensen verderop de vlammen gezien en meteen de brandweer gebeld. Die moesten er zelf ook wel om lachen. Het is geruststellend hoe snel de brandweer er is.

 

Toen we een keertje in Karvelas bij Petrino waren eten met onze Belgisch buren (hebben een huis vlakbij de waterpomp van Marathea), zaten aan een andere tafel mensen te eten die hun geit hadden meegenomen.

geit in taverna

Nu hebben we best al veel meegemaakt, maar een levende geit in een taverna?

Op 26 april hebben we de eerste duik van het jaar genomen.

Na de eerste duik op 26 april 2018

De parasols en ligbedden staan er weer en ook de bar/taverna Blue Beach is weer geopend. En onze favoriete groente-/fruitboer, Sarantos, is weer open. Hij zit vlakbij de afslag naar Vathi/Ageranos en heeft verreweg het beste fruit en groente van de hele streek.

De zomer komt eraan!