Alweer wit

Maar deze keer is het de top van het Taygetos gebergte, door velen ook wel “de pyramide” genoemd. Door de geregelde regen en de lagere temperaturen (overdag meestal tot nu toe zo rond de 19 graden) is die top weer wit van de sneeuw. Dit is op zich goed nieuws voor de hout “boeren” en de stookolieverkopers. Pas op dit moment beginnen de mensen hout voor de haard/kachel te kopen. Wijzelf hebben in het voorjaar al hout gekocht, dat de hele zomer heeft kunnen drogen en ook nu hebben we vast extra hout gekocht. Het gaat hier per ton (= 1.000 kilo) voor € 100. Een ton hout van onze buurman blijkt ongeveer 1,6 m3 hout te zijn.

De open haard brandt iedere avond (vaak met de buitendeur voor een deel open), de CV hebben we nog niet aan, maar dat zal aankomende week ook wel gaan gebeuren gezien de weersverwachtingen.

Ons huis is aan de buitenkant weer als nieuw. De luiken, kozijnen en de ramen/deuren zijn opnieuw geschilderd.DSC04619

Diana, de schilder

Diana, de schilder

En de muren zijn weer geïmpregneerd om het doorslaan van die muren te voorkomen. Ook aan de binnenkant gaat het schilderwerk door. De kasten in de slaapkamers krijgen ook een nieuwe kleur.

Afgelopen week (weer op de 13e van de maand) heeft het heel zwaar geonweerd. De bliksem is vlakbij ingeslagen, maar gelukkig niet in het huis (door de bliksemafleider is dat in principe niet meer mogelijk). Door deze inslag waren zowel het internetmodem, de telefoon als de TV-antenne kapot gegaan. Ook doen meerdere straatlampen het niet meer. Dat we niet de enigen waren, bleek bij de OTE (de griekse KPN). Een kapot modem kan namelijk worden omgeruild, maar na 1,5 week hebben ze nog steeds geen nieuwe modems binnen. De hele omgeving heeft er last van gehad. Overigens hebben ook 3 kippen van buurvrouw met dat onweer het leven gelaten. Dat geeft wel aan hoe heftig het was.

De weg naar Marathea wordt verbreed. Een deel van de rotsen wordt dan gewoon weggehakt en weggeschoven. In een paar dagen tijd is de weg op het cruciale punt in de breedte verdubbeld. Grieken zijn “kunstenaars” als het op wegbouw aankomt.

Jeroen heeft voor het eerst gejaagd met Vasilis en zijn eerste vogeltje geschoten. Het jagen is in feite een excuus voor Grieken om te wandelen, want zomaar in de natuur wandelen doet een Griek in de regel niet. Helaas is het weer de laatste week te wisselvallig om nog een keer te jagen.

Het is ons gelukt om ook Orea te laten steriliseren. Het had nogal wat voeten in aarde, want de dierenarts lukte het in eerste instantie niet om haar te verdoven, ondanks een kalmerend pilletje wat we haar ’s ochtends hadden gegeven. Jeroen heeft Orea met tuinhandschoenen moeten vangen in de praktijk van de dierenarts. Uiteindelijk is het allemaal gelukt. Nu alleen nog die kleine Telly.DSC04622

Afgelopen week heeft de politie op meerdere plaatsen bij ons in de buurt op hetzelfde moment een inval gedaan en in totaal zijn 27 mensen gearresteerd in verband met sigarettensmokkel. Uiteraard zijn daar ook bekenden bij, waaronder de eigenaar van Petalea, een strandtent aan het strand van Mavrovouni.

5 jaar geleden

Het is alweer 5 jaar geleden dat we naar Griekenland vertrokken zijn! Indertijd was van een crisis nog geen sprake. De wereld is in deze 5 jaar aanzienlijk veranderd, niet alleen wat economie betreft, maar ook sociaal en politiek. Ook het Griekse leven is niet meer te vergelijken met 2008. Onder meer: een economie die ongeveer op het niveau van 1990 ligt met een werkeloosheid die zijn weerga niet kent, de opkomst van een “politieke” neonazi partij (5 jaar geleden ondenkbaar) en verandering in de samenstelling van de bevolking (minder Albanezen en meer Pakistani).

En voor onszelf? In deze 5 jaar zijn onder meer 4 van de 6 binnenpoezen gaan hemelen, beginnen we de taal nu eindelijk een beetje te spreken/begrijpen, is de inburgering redelijk geslaagd en zijn we meer dan tevreden met ons leven hier.

De afgelopen weken hebben we dit jubileum “gevierd” met 3 dagen Athene en 2 dagen Kythera. In Athene hebben we onder meer geshopt, Benaki museum (aanrader) bezocht en zijn we langs Stelios en Marialena geweest.

Eftichia, dochter van Marialena/Stelios met Sponge Bob

Eftichia, dochter van Marialena/Stelios met Sponge Bob

Wat ons is opgevallen in Athene is dat het lijkt alsof de stad minder smerig is. In het Nationale Park ligt bijvoorbeeld helemaal geen vuil en wordt zelfs op zondagochtend schoongemaakt. Ook de straten in het centrum lijken schoner. Verder is opvallend dat een groot deel van de stalletjes op de markt en in de markthallen door Pakistani en dergelijke worden bevolkt. De reden daarvoor kennen we niet, maar het heeft de schijn dat de Grieken dergelijk werk niet willen doen. En het is weer drukker in de stad met mensen die gaan winkelen en ergens koffie/drankje drinken. Uiteraard werkt het (nog steeds) mooie weer ook mee.

Vandaag is het alweer “Ochidag”, de dag waarop in 1940 de toenmalige dictator/premier, Metaxas, tegen de Italianen/Mussolini “nee” zei op de vraag of ze Griekenland mochten binnen trekken. Dus parades, eten en drinken. (In Athene werd vorig weekend geoefend.)

Oefenen voor de parade

Oefenen voor de parade

Doordat dit uiteraard een vrije dag is, hebben de mensen een lang weekend. Voor onze vrienden, Apostolis en Eleni (samen met hun zoon Vasilis), reden om een paar dagen naar Kythera te gaan. We zijn ook een nachtje daar naar toe gegaan, want we hadden hen al 10 maanden niet meer gezien. Dan blijkt Kythera een echt Grieks vakantie eiland te zijn. In het naseizoen is aan de kust alles dicht en ook verderop het eiland zijn veel restaurants/tavernas (in ieder geval overdag) gesloten! En dat terwijl het nog dagelijks 25 graden is. 

Ouzo op Kythera

Ouzo op Kythera

 

Jeroen heeft inmiddels, na de hele papierwinkel afgewikkeld te hebben, een geweer gekocht om te gaan jagen. Het begint met een verklaring van een arts dat je mentaal in orde bent (lastig als je als Nederlander in Griekenland bent gaan wonen). Daarna moet je een soort van vergunning bij de politie halen om een geweer te mogen kopen. Na het geweer gekocht te hebben (ook in de winkel wordt van alles geadministreerd) moet je terug naar de politie voor de wapenvergunning. Je krijgt eerst een tijdelijke vergunning en na 5 dagen kan je de echte halen. Dan moet je ook nog lid worden van de jagersvereniging voor een jachtvergunning. Ook daar eerst een tijdelijke na een paar dagen de formele vergunning. In de papieren die je erbij krijgt staat voor alle soorten wild/gevogelte hoeveel je er mag jagen en voor een aantal (bijvoorbeeld everzwijn) op welke dagen van de week! Er schijnt ook stringent op gecontroleerd te worden, maar de jagers (op de stropers na) zelf zijn er ook erg serieus in. Dus binnenkort echt jagen.

De herfst gaat ook hier verder door. Een van de herfstfeesten (ze maken ook overal een feestje van) is het kastanjefeest in Arna, een dorp in de bergen. Dit is een jaarlijks terugkerend feest dat in het laatste weekend van oktober wordt gehouden. Je wordt daar verwelkomd met gratis gepofte kastanjes en tsipouro (soort van jenever). Er zijn diverse stalletjes met lokale producten, zoals walnoten, lokale wijn en tsipouro, allerlei soorten marmelades, etc. En uiteraard hoort er ook eten en drinken bij, we hebben zelfs nog buiten kunnen eten om 20.00 uur ’s avonds!. Een gemoedelijk en gezellig feest.

Begin van de herfst

Sinds een week of twee komt er af en toe een regenbui voorbij. Het regent nog niet hele dagen en voor de natuur doen die buien nog niet veel. Dat bleek ook wel toen er vorige week, eind september, toch nog een behoorlijke brand in de buurt van Drosopigi woedde. Vanaf Mavrovouni, ongeveer 20 km weg, was de brand ’s nachts goed te zien. Gelukkig was de wind die avond weggevallen, waardoor de brandweer het vuur zonder de hulp van blusvliegtuigen heeft kunnen blussen.

De stranden zijn nagenoeg leeg, maar we gaan nog wel.

Diana op het "stille strand"

Diana op het “stille strand”

De temperatuur begint ook te dalen, ’s nachts is het nog maar 17 graden. De schoorsteen van de open haard is geveegd en ook de CV is al schoongemaakt. Volgende week worden de moerbei bomen in onze tuin weer gesnoeid door een van de dorpsbewoners, Giorgos. De bladeren gebruikt hij als voer voor zijn koeien, want gras is er (nog) niet.

Griekenland is trouwens sinds zaterdag in rep en roer vanwege de arrestatie van een groot deel van de leiding van de “politieke” partij de Gouden Dageraad, Χρυση Αυγη. Deze partij heeft veel weg van een neonazistische partij. De reden voor de arrestaties is dat deze partij op dit moment beschuldigd wordt een criminele organisatie te zijn. De moord op een linkse rapper, 1,5 week eerder, door een lid van de Gouden Dageraad was kennelijk de spreekwoordelijke druppel voor de overheid om tot actie over te gaan. Op de televisie wordt over niets anders gesproken. Als je de beelden ziet die op televisie vertoond worden, denk je af en toe naar ingekleurde beelden van 75 jaar terug te kijken. Het is wel schokkend om te weten dat ze in de politieke peilingen de afgelopen jaren steeds meer stemmen kregen en op ongeveer 8,5% stonden. Zie http://en.wikipedia.org/wiki/Golden_Dawn_(political_party)

Op het dierenfront is niet veel te melden. De nieuwe aanwinst, Telly, heeft wel wat veel weg van een Main Coon.

Telly, een Main Coom?

Telly, een Main Coon?

Maar wie is dan de vader? Hercules is immers gesteriliseerd, maar als je naar Telly kijkt ….. Noname is zo “slim” geweest om in een soort van wesp te happen. Na twee dagen zijn we toch maar weer met hem naar de dierenarts gegaan. Inmiddels is hij weer de gewone “ouwehoer”.

De nieuwe waterbron blijft een raadsel. Op een groot deel van de dagen loopt het vat, dat naast de bron staat, over als een soort van waterval. Gek genoeg heeft dat niets te doen met de waterdruk in het dorp, soms hebben we zelfs geen water (een deel van de dag, dus niet erg).

In huis hebben we de lamp boven de eettafel vervangen.

Nieuwe lamp boven eettafel

Nieuwe lamp boven eettafel

Na de schilderbeurt waren de gaten waaraan de vorige lamp hing weg, en we wilden toch al een tijdje een nieuwe lamp. Gewoon via Internet bestellen en door Willem en Monika uit Nederland mee laten nemen, simpel. Zelfs in een uithoek van de wereld kan je daardoor nog alles krijgen.

Wit

Er is een nieuw boek over het leven van buitenlanders in de Mani verschenen. Weliswaar speelt het zich af in een dorp vlakbij Kalamata (dus +/- 80 km bij ons vandaan, in de zogenoemde Buiten-Mani), maar de beschrijvingen zijn alsof het hier in de buurt is. Ze maken voor een belangrijk deel dezelfde dingen mee als wij hebben meegemaakt. Het is goed geschreven, dus het lezen waard. Aardig is ook nog dat het zich in het Griekenland van de crisis afspeelt (2011) en dus een goed beeld geeft van de huidige situatie van leven. “Things can only get feta”

Things can only get feta

van Marjory McGinn, ISBN 978-1-909657-08-3 (alleen in het engels).

Ons huis is aan de binnenkant opnieuw wit geschilderd door schilders, die oorspronkelijk uit Marathea komen. Door de vochtproblemen van voorheen waren de muren voor een deel wat beschadigd. Daarnaast waren de muren inde huiskamer door het vele stoken van de open haard ook redelijk verkleurd. Wat we ons niet gerealiseerd hadden toen de schilders begonnen, was dat ze werkelijk alles in plastic zouden “inpakken”.

ingepakte keuken

ingepakte keuken

Dus toen ze met de benedenverdieping begonnen, hadden we plotseling na een paar uur geen woonkamer en ook geen keuken meer en konden dus ook niet meer bij het keukengerei. En dat een week lang (de muren worden eerst afgestoken, daarna weer geplamuurd, voorzien van een speciale vochtwerende laag en daarna een aantal keren geschilderd). Binnen zitten was er niet meer bij, doordat ook de bank en de stoelen ingepakt waren

ingepakte huiskamer

ingepakte huiskamer

. Met kamperen heb je meer comfort. Gelukkig was het huis van onze Nederlandse buren vrij, zodat we af en toe daar konden zitten. En het weer werkte mee, niet al te warm (niet boven de 34 graden) en iedere dag mooi weer. Na 10 werkdagen zat het werk van de schilders erop. Hopelijk zit het er nu weer voor een aantal jaren op.

15 augustus (Maria Hemelvaart, na Pasen de feestdag van het jaar) hebben we dit jaar een beetje aan ons voorbij laten gaan. We zijn dit jaar niet naar het grote feest in Karvelas geweest, omdat we er gewoonweg geen zin in hadden. Door deze feestdag was het uiteraard ontzettend druk (in de dagen ervoor en erna) in de buurt, maar bij de restaurants wordt geklaagd dat er duidelijk minder wordt uitgegeven en dat de mensen sowieso minder uit eten gaan. De crisis begint nu dus ook daar voelbaar te worden, terwijl koffie drinken en uit eten gaan een soort van nationale bezigheid zijn. Het gedrag van de veelal Atheense bezoekers is soms nogal onbeschoft en hun rijgedrag onbeschrijfelijk. De sleepdiensten draaien in deze tijd van het jaar erg goed. We mijden Gythio in deze weken zoveel mogelijk.

Het feit dat tijdens de schildertijd de kattenkrabpalen naar buiten moesten, werd door de buitenpoezen toegejuicht. Ze maakten er meer gebruik van dat onze binnenpoezen in de zomer.

Noname in krabpaal

Noname in krabpaal

De nieuwe aanwinst Telly is er af en toe een aantal dagen en wordt dan weer door zijn moeder meegenomen (typisch griekse moeder, kan niet zonder haar kind, ook als die al op eigen benen kan staan).

Opera in Griekenland

We zijn afgelopen zaterdag naar een opera voorstelling geweest die werd uitgevoerd in het oude amfitheater van “Ancient Messini”, een zeer oude plaats in de provincie Messinia op de Peloponessos. Het was voor het eerst in meer dan 2300 jaar dat er muziek in dit theater werd gespeeld. De muziek werd door het Staatsorkest van Athene verzorgd, terwijl de sopraan Chelia Costea en bariton Dimitris Platanias de zang voor hun rekening namen.

http://www.celliacostea.com

http://www.apaartistsmanagement.com/dimitriplatanias.html

Er werden stukken van Leoncavallo, Verdi en Pucini opgevoerd. De avond was onderdeel van het Athene/Epidaurus festival, een jaarlijks terugkerend cultureel evenement dat de gehele zomer duurt.

Het was een fantastische avond in een schitterende entourage. In de open lucht in de avond klinkt opera toch anders dan in een theater binnen. Het was duidelijk geen tweede garnituur die deze voorstelling opvoerde, terwijl de duurste kaartjes maar € 30 kostten.

Opvallend was de organisatie van deze voorstelling. Het oude Messini ligt bij een dorpje Mavromati, waar slechts 2 wegen naar toe gaan. De voorstelling werd bijgewoond door naar schatting ongeveer 2.000 mensen. Dat beloofde verkeerschaos, die echter door de geweldige organisatie werd vermeden. Er was over de logistiek zeer goed nagedacht, waardoor zowel bij de aankomst als bij het vertrek na het concert er geen puinhoop optrad, althans voor zover wij weten. Ook binnen het theater zelf was alles tot in de puntjes georganiseerd, zoals bijvoorbeeld gratis waterflesjes, kussentjes op de stenen banken, overal personeel dat je je stoel wees, etc. Een dergelijke organisatie is een groot contrast met wat we geregeld meemaken. Opvallend was ook het aantal mensen dat elkaar kende. Naar we aannemen, kwam het grootste deel uit Athene (ongeveer 3,5 uur rijden!), maar het was telkens om ons heen “he, ben jij er ook”. Het was duidelijk een elite bijeenkomst met onszelf als buitenstaanders.

Overigens is de site Ancient Messini (niet te verwarren met Mycene!!) een bezoek waard. Een groot complex waar nog aardig wat overeind staat, waardoor je niet alleen maar op een bordje leest wat daar 2.500 jaar geleden aan gebouwen gestaan moet hebben. Vreemd genoeg wordt het slecht bezocht. De reden daarvoor lijkt ons een gebrek aan reclame.

amiftheater Ancient Messini

amiftheater Ancient Messini

DSC04559

Begrafenissen en meer

Het is kennelijk niet goed om voormalige buren van ons te zijn. Enige weken geleden werd ons verteld dat onze voormalige “buurvrouw”, Tina (voorheen was ze man en heette Andreas en is 72 geworden), in het ziekenhuis was overleden aan een veronachtzaamde suikerziekte. Ze was gearresteerd in haar laatste woonplaats Nifi voor het telen van cannabis en is daarna overgebracht naar het gevangenisziekenhuis. Aldaar schijnt men haar niet goed medisch behandeld te hebben. Overigen is Adam, haar vriend, voortvluchtig.

En afgelopen woensdag is onze andere voormalige buurvrouw (91) overleden. We kenden haar als giagia (γιαγια), hetgeen oma betekent. Ze woonde in het huis tegenover ons en leefde daar tot haar man (die ook in de 90 was) overleed. Ze is toen bij een dochter van haar gaan wonen. Afgelopen zondagavond reed een ambulance voor die haar naar haar huis terugbracht. Op dat moment leek ze al niet meer bij kennis. Ze werd duidelijk gebracht om in haar eigen huis te kunnen sterven hetgeen woensdagmiddag ook is gebeurd. Op donderdag om 10 uur in de ochtend is ze begraven. Het overlijdensbericht wordt in Griekenland verspreid via een mededeling op de electriteitspalen.

Overlijdensbericht

Overlijdensbericht

Meestal vindt de begrafenis binnen 24 uur na het overlijden plaats. Er zijn de eerste paar weken meerdere herdenkingsdiensten, waarvan de 40 dagen herdenkingsdienst de meest belangrijke en meest bezochte is. Men gaat hier niet in donker pak naar de begrafenis, een beetje nette kleding is al meer dan voldoende. De kerkdienst gaat ook niet over de specifieke dode, maar is een speciale liturgie. Bij de begrafenis van onze buurvrouw was onder meer de burgemeester van Gythio aanwezig. En een dag later waren er naast ons huis plotseling werklieden van de gemeente aan het werk om de waterleiding in de weg te stoppen. Toeval? We denken van niet.

Onze nieuwe aanwinst, Telly, heeft besloten om hier min of meer te gaan wonen. Als het erg druk is geweest in de tuin (zoals bijvoorbeeld hond of kleine kinderen), is hij een of twee dagen weg, maar daarna is hij er weer. Hij begint al enigszins tam te worden.

Telly en zijn moeder

Telly en zijn moeder

De waterbron doet het! Dit moet betekenen dat we van de waterproblemen af zijn en ook dat de waterkwaliteit beter is geworden. Er schijnt veel minder kalk in te zitten. De bron bevat zoveel water dat niet alleen de dorpen rondom Marathea van water worden voorzien, maar later ook verdere dorpen.

De laatste weken zit Buuf, Kyria Martina, lekker op haar praatstoel en horen we allerlei nieuwe dingen over het leven vroeger in het dorp. Zo vertelde ze dat haar vader, toen ze zelf klein was, al aan wietteelt deed! Dat is dus ongeveer 70 jaar geleden. Verder had ze een heel verhaal over het “boze oog” (το κακο ματι), wat zoveel betekent als dat je door de blik van een ander ziek kan worden. Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Boze_oog . Er schijnen dan ook weer mensen te zijn die de “vloek” op kunnen heffen. En dit wordt kennelijk toch nog wel door redelijk veel mensen geloofd. Je kunt je ook min of meer beschermen tegen het boze oog met een amulet (zie afbeelding).

Amulet tegen boze oog

Amulet tegen boze oog

Binnenkort gaan we proberen de familiebanden binnen Marathea te ontrafelen, want door alle verhalen komen we er steeds meer achter dat bijna iedereen in dit dorp wel familie van elkaar is. Wordt vervolgd.

Het is nu volop zomer en dat betekent dat het dagelijks tenminste 35 graden is. Ondanks dat we onszelf als ervaringsdeskundigen aanmerken, hebben we alletwee een dag gehad dat we kennelijk te weinig hadden gedronken, met als gevolg een beroerd gevoel. Dat duurt ongeveer een dag. We hebben ons lesje geleerd, meer water drinken. Het is trouwens ook te warm om te koken, dus we gaan bijna iedere avond in de buurt uit eten. Het is dan moeilijk om boven € 10 per persoon (incl. drank) te komen, dus echt arm worden we daar niet van.

Greek Odyssey

Voor de Griekenlandliefhebbers: Joan Lumley (onder andere bekend als Patsy Stone in  Absolutely Fabulous) heeft een reisprogramma over Griekenland gemaakt, A Greek Odyssey. De DVD’s zijn ook te koop bij Amazom.co.uk. (We zijn hierover getipt door de site van http://www.eengriekseiland.nl .

 

Ook draait er nu een film in de bioscoop, die geheel in Griekenland (in de buurt van Pylos, Peloponessos) is opgenomen: Before Midnight.

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=RnsCHnf1KRY

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=IgSmM94eqdw

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=DkWn5h4co98

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Snk9QoT6WZs

Een nieuwe

We dachten dat Orea weer al haar kittens verloren was, maar opeens staat er een klein rood poesje/katertje in de tuin met op de achtergrond de moeder. De rest vindt het tot op heden maar zozo. We noemen hem/haar Telly (afkomstig van Teleftea (τελευταια): “de laatste”  en Telly Savalas (Koyak) was ook een Griek).

Telly aan het eten

Telly aan het eten

Afgelopen week zijn we met NoName naar de dierenarts geweest. Eigenlijk zouden we dat met de buitenkatten niet doen, maar we kunnen het niet aanzien als een kat na enkele dagen helemaal niet eten toch nog in de buurt blijft en vol blijft houden. Inmiddels is hij weer thuis en heeft weer het hoogste woord. Hij is meteen door het dierenartsbezoek de duurste buitenkat geworden.

Iedere dag is de temperatuur momenteel boven de 30 graden, dat betekent dan ook dagelijks een tocht naar het strand om een zwemmetje te doen. We blijven nooit heel lang, maximaal 3 uur. De stranden zijn op zich nog niet druk, alhoewel de schoolvakanties zijn begonnen. Alleen vandaag, 23 juni en Pinksteren, is het stervensdruk. De hele weg langs het Mavrovouni strand staat vol met auto’s.

Door de hogere temperatuur zijn ook de cicades weer begonnen met hun dagelijks concert, krkrkrkrkr. Precies op de dag dat de zomer begon.

Water en Marathea

De combinatie water en Marathea blijft een moeilijke. Ze zijn nu al een tijdje bezig met de aanleg van een bron, zodat we niet meer afhankelijk zijn van de watervoorziening van verderop. Dat levert namelijk in de zomer altijd problemen op. Het leek even snel te gaan met de aanleg, de nieuwe leidingen vanaf de bron naar het dorp zijn gelegd (in de weg), maar daarna hield het werk op. Dat betekent dat de weg een grote sleuf heeft en vlakbij ons huis zelfs de leiding over de weg ligt.

En wanneer wordt dit afgemaakt?

En wanneer wordt dit afgemaakt?

Er wordt geen aanstalten gemaakt om de weg weer dicht te maken. Ook moet de slang nog aangesloten worden op de bron. Het wachten is waarschijnlijk op de pomp. Geen idee wanneer ze weer eens verder gaan. Inmiddels gebeurt het geregeld dat we een of twee dagen zonder water zitten (uiteraard hebben we wel vanuit onze eigen cisterna).

We hebben een nieuwe banketbakker in Gythio. Giannis was garagist, maar heeft de garage midden in Gythio (tegenover het oude belastingkantoor) omgebouwd tot een mooie, moderne banketbakkerij. En zijn koekjes zijn voortreffelijk, anders dan de reguliere koekjes uit Gythio. Ook zijn eigen gemaakte ijs is erg lekker. Het is mooi om te zien dat zelfs in deze crisistijd mensen durven te ondernemen en dan ook meteen een nieuwe weg inslaan. Er is ook weer een nieuw restaurantje in Gythio geopend (op de plaats van Kainourio, een restaurant waarvan de eigenaar een paar jaar geleden is overleden), een soort van grill taverna. Simpel, maar goed.

Vorig jaar hadden we al in Marathea een politieinval gehad voor de hennepteelt. Laatst heeft de politie in Nifi, een dorpje 25 kilometer bij ons vandaan in de Binnen Mani, een inval gedaan bij onze “buurvrouw” Tina met haar vriend Adam voor de teelt van een aantal cannabisplantjes. Tina (die het huis naast ons heeft) is opgepakt en Adam is spoorloos verdwenen.

Wij hebben weliswaar geen hennepteelt, maar ook onze moestuin gaat weer goed. Artichokken, radijs, wortels en sugar snaps. En een eigen streng knoflook! Laatst heeft de droge harde wind (6 Bft) ervoor gezorgd dat een deel van de bladeren van de moerbei bomen en wat andere planten eruit zagen alsof ze deels verbrand zijn. Het is trouwens een zeer winderig voorjaar. Veel dagen met tenminste 4 Bft uit het westen. In de tussenliggende dagen van minder wind heeft Diana het “stoelenverf project” afgerond, de buitenstoeltjes zijn nu grijs.

Grijze stoeltjes en knoflookstreng

Grijze stoeltjes en knoflookstreng

Met het poezenfront gaat het nog steeds goed. De kittens van Orea hebben het waarschijnlijk weer niet gered, want zij is veel bij ons zonder kittens. Hercules is kennelijk allergisch voor iets in de tuin, want die is nu al 2 weken aan het niezen zonder verkouden te zijn. De buitenpoezen moeten er nog wel een beetje aan wennen dat we weer geregeld buiten eten. Ze denken dan in eerste instantie dat het voor hen is. De kippen leggen dagelijks 4 eieren, dus er ontstaat een overschot.

In mei hebben we een doop in Athene meegemaakt. De dochter van Stelios en Marialena is gedoopt, de naam kenden we al (Eftichia = geluk), maar pas vanaf de doop wordt dan ook haar naamdag gevierd.

Eftichia op de ijscokar

Eftichia op de ijscokar

De kerk lag op een mooi plekje vlak buiten Athene en mooi weer dus alleen daarom al een geslaagde doop. ’s Avonds met de familie (en die Griekse families zijn groot) in Athene gegeten, erg gezellig. Je ziet iedere keer weer de opluchting bij Grieken als ze merken dat we ons verstaanbaar kunnen maken in het Grieks en we hen begrijpen. En grappig is dat ook de broer van Marialena, Vasilis, de Nederlandse taal machtig is. Dus een avondje Grieks/Nederlands gesproken. En de volgende ochtend in het hotel blijkt de receptionist/manager ook half Nederlands te zijn. Je komt ze ook overal tegen!

Nieuw leven

Het is dit jaar druk met uilen in Marathea. Ze “schreeuwen”, met name ’s avonds, de hele buurt bij elkaar. Het zijn kleine steenuiltjes, die ook op de Griekse Euro te zien zijn.

Twee steenuilen

Twee steenuilen (aan beide kanten van de dakpannen)

Nieuw toompje kippen

Nieuw toompje kippen

Na het kippenhok schoongemaakt te hebben, zijn we direct nieuwe legkippen gaan kopen. Weliswaar werden we nu door Buuf voorzien van eieren, maar dat zal niet altijd zo zijn. Het blijft merkwaardig dat we voor de aanschaf ruim 45 kilometer verderop moeten zijn. Maar we horen van iedereen hetzelfde (en dat is bijzonder voor Grieken als ze het met elkaar eens zijn): voor goede kippen moet je naar de kippenboer in Molaoi. En we hebben inderdaad goede ervaringen met die kippenboer, want de vorige kippen hebben het 3 jaar leggend volgehouden (de soep was trouwens ook lekker).

En: na 1,5 week zijn ze al begonnen met leggen. We zitten al weer op een gemiddelde van  iets meer dan 2 eieren per dag.

We dachten ervan af te zijn, maar nee: Orea (een van de buitenpoezen) was zwanger en inmiddels in de tuin bevallen van 4 kittens. Daar zitten we niet echt op te wachten, maar de kittens verdrinken kunnen we niet. We hebben wel direct besloten om ook haar te laten steriliseren en als de kleintjes groot genoeg zijn ook. Na 1 dag heeft ze de kittens meegenomen naar een plek buiten de tuin en op dit moment, 2,5 week later zien we Orea geregeld gedurende langere tijd in de tuin. Dus of de kittens nog leven is maar de vraag.

Nestje van Orea

Nestje van Orea

We zijn laatst met z’n 2-en naar Nederland geweest voor 4 nachten. Het lukt aardig met de binnenpoezen, ze kunnen in principe een aantal dagen alleen zijn met voldoende voer en veel kattenbakken. Odette heeft 1 keer bijgevuld en de bakken schoongemaakt. Hercules is wel een hele dag boos en is dan veel buiten (en ook buiten de tuin).

Koninginnedag (feitelijk abdicatie) is door ons ook gevierd. ’s Ochtends heeft een aantal geïnteresseerde Hollanders bij ons thuis naar de abdicatie en balkonscene gekeken, daarna hebben we in Agaranos lekker gelunched, om daarna daar naar de beëdiging te hebben gekeken. DSC04457

Op 1 mei hebben we voor het eerst een duik in zee genomen. Het is al een aantal dagen ruim boven de 30 graden, maar dat geldt niet voor het zeewater. KOUD! Als je eenmaal “doorbent”, valt het wel mee.

Jeroen op 1 mei in zee

Jeroen op 1 mei in zee

Doordat het dit jaar pas op 5 mei Orthodox Pasen was, was het nog drukker dan andere jaren in Gythio en omstreken. Omdat 1 mei (een feest- en vrije dag) in de Grote Week viel, is die dag naar dinsdag 7 mei verschoven, waardoor 7 mei opeens een extra vrije dag was. Logisch toch? Zelfs op het strand waren er al redelijk wat mensen, de ligbedden en parasols staan al.

Ook Marathea zat helemaal vol: in de winter ongeveer 25 inwoners, nu ongeveer 60 mensen. Dat gaat natuurlijk niet goed met de watervoorziening, ook al omdat de Mani heel druk was. Dus een vol dorp en geen water! De kerk was met Pasen overvol.

Wijzelf hebben Pasen sober en rustig gevierd, dat wil zeggen zelf geen geitje/lammetje op het spit en bij Vasilis (Thalami) gaan eten. Dat betekent niet dat er geen lammetje op ons spit heeft gehangen, want alle kinderen en kleinkinderen van Kyria Martina waren er (in totaal 11 mensen) en die wilden graag gebruik maken van ons spit.

Ze hebben er allemaal "verstand" van.

Ze hebben er allemaal “verstand” van.

Met veel moeite hebben we het mee-eten kunnen voorkomen. De dag erop hebben we wel met de hele familie meegegeten. Wat een chaos, maar wel erg grappig. Ze kunnen niet zo heel goed tegen veel drank, het wordt “ietwat” luidruchtig. Inmiddels is de rust weergekeerd, zo ook het water. En als klap op de vuurpijl: vandaag regent het!

Gythio kent sinds een week een soort van witte fietsenplan. Bij de periptero’s staan een of meer fietsen van de gemeente (en als zodanig ook herkenbaar). Na inlevering van een identiteitsbewijs krijg je het fietssleuteltje en mag je gedurende de gehele dag gratis gebruik maken van de fiets. Wat een vooruitgang!!