De eerste grote bosbrand bij ons in de buurt was er al op 29 maart. In de buurt van Arna, een dorp in de bergen, zijn meerdere hectare bos in de as gelegd. Bij de bluswerkzaamheden werden zelfs een blusvliegtuig en twee helicopters ingezet. Het heeft de afgelopen tijd ook niet heel veel geregend.

Op dezelfde dag was er een aardbeving die door onze buurvrouw werd gevoeld (wij waren zelf onderweg). Het episch centrum lag weliswaar voor de kust van Gialova (dus een eindje weg), maar toch.

Gythio half maart

De temperatuur is momenteel dagelijks meer dan 20 graden, wat er voor zorgt dat de sneeuw op de top van de Taygetos al behoorlijk is gesmolten. Het lijkt erop dat alle sneeuw al voor eind april is verdwenen.

Stoffel aan de wandel

Door de hoge temperaturen lopen de schildpadden alweer rond. Ook de everzwijnen zijn in de buurt. Met de ingang van de zomertijd ging Diana met de honden lopen toen het nog niet zo lang licht was. Op het Varkenspad lopen de honden dan vrij. Redelijk dicht tegen de weg aan werd Xanthi door een everzwijn achterna gezeten. Gelukkig kan Xanthi heel hard lopen.

Drie dagen na de dood van Anonymos op 7 februari liepen er alweer drie puppies bij ons rond. Helaas was na een aantal weken een van de puppies aan tyfus overleden. Het bekende verhaal: plotseling worden er puppies gevonden van enkele maanden oud, gedumpt door de eigenaar. In de regel zijn ze eigenlijk te klein voor het asiel, met als gevolg dat wij ze dan maar opvangen. Alleen ons “probleem” is dat we ze dan niet alleen te eten willen geven, maar ook willen opvoeden om ze een betere kans voor adoptie te geven. Opvoeden betekent onder meer ’s nachts in een bench in huis slapen, zindelijk maken, aangelijnd leren lopen en dergelijke zaken.

Puppy Dodi

Puppy Tina

Daar gaat best wel veel extra tijd in zitten. En deze keer kwam een groot deel van die zorg op Diana neer, omdat Jeroen fysiek werd uitgeschakeld.

Wat in eerste instantie een klein probleempje aan zijn hart leek te zijn (beetje dotteren leek de oplossing), bleek een serieus mankement te zijn. Gevolg was een operatie in Athene en daarna een paar maanden revalideren. Voor het eerst dat we echt in het medische circuit terecht kwamen. Dat viel niet tegen. De diverse medici communiceerden erg goed met elkaar en met ons. Er werd geregeld met elkaar gebeld om de casus te bespreken en om afspraken te maken. Zo was het mogelijk dat binnen twee dagen vanaf het moment dat er in het ziekenhuis van Tripoli geconstateerd werd dat dotteren niet mogelijk was we al met de hartchirug in Athene spraken (op een zaterdag!).En vier dagen later al onder het mes. Verder een uitstekend ziekenhuis waarbij iedereen, indien gewenst, Engels spreekt. Ook de nazorg is van een hoog niveau. De Grieken zijn verbaasd dat Jeroen een hartprobleem had, want “hij rookt toch niet”.