Onze vriend Anonymos
Op 7 februari 2024 hebben we Anonymos laten inslapen. Hij had last van nierfalen, wat voor het eerst aan het licht kwam na een bloedtest op 22 november. In eerste instantie leek er niet veel aan de hand, maar in de loop van de weken nam zijn eetlust af en kreeg last van zijn darmen. Uiteindelijk hebben ze bij de dierenarts nog een laatste poging gedaan om hem op te kalefatere, maar het heeft allemaal niet mogen baten.
Hij kwam toevallig bij ons. Hij woonde bij de olijfpers van Marathea, samen met 6 andere zwerfhonden. In juni 2018 bleek zijn poot uit de kom en moest hij gedurende een maand met een kap rond zijn kop lopen en zat zijn achterpoot in een spalk. Hij moet dus bij ons in de tuin herstellen.
Anonymos tijdens zijn revalidatie in juni 2018
Het ging zo goed samen tussen Anonymos en Dysie, dat we besloten dat hij bij ons kwam wonen.
Toen Xanthi in juli 2020 er ook definitief bij kwam, was hij deels de stabiele factor als Dysie wel eens lelijk deed richting Xanthi. Verder was hij een allemans vriend, iedereen die bij ons langskwam werd vriendelijk begroet. Hij was voor niets of niemand bang en in de regel heel relaxed. Alleen met buurhond Andy had hij altijd een probleem. Als we een zogenoemde “tijdelijke” extra hond (of meerdere) bij ons hadden logeren, had hij ook nooit problemen. Kleine puppies waren niet zijn favoriet, maar als ze iets groter werden ging hij meestal met ze spelen.
Anonymos met Dysie en Noname
Anonymos met Nami, een “tijdelijke” hond
We gaan hem vreselijk missen. We hebben hem in de tuin begraven.
Graf Anonymos
Marathea 
Wat verdrietig Jeroen en Diana!!
sterkte met de leegte die er heel erg zal zijn
liefs Marianne en Cleem
Lieve Diana en Jeroen,
Zojuist thuis gekomen, lees ik jullie verdrietige bericht. Ik schoot even helemaal vol en bedacht hoe verdrietig dit voor júllie moet zijn!!
Anonymos!
Alleen de naam al is prachtig laat staan de hond van formaat met zijn mooie, dikke vacht en zijn lieve ogen die ik vorig jaar leerde kennen tijdens mijn dagelijkse rondje met Yra. Anonymos was altijd de eerste die op het muurtje sprong om te kijken wie eraan kwam.
Eerst moest er even gecheckt worden wie het was en als het goed voelde, duwde hij zijn vege lijf tegen de omheining om geaaid te worden. Als Anonymos de kust veilig achtte, was Dysie meestal ook snel rustig en duwde dan eveneens haar koppie tegen de omheining.
Anonymos was een sociale hond; de pater familias van de roedel zullen we maar zeggen.
Hij nam meestal het voortouw in zijn waaksheid als er vreemden langskwamen.
Omdat hij op zo’n bijzondere manier in jullie leven kwam en zo positief aanwezig was, moet het gemis voor jullie erg moeilijk zijn.
Mooi dat jullie hem in de tuin begraven hebben. Tóch nog dichtbij!
Lieve mensen, wat wás ik graag even bij jullie langs gekomen om jullie een knuffel te geven. Waarschijnlijk zouden jullie me dan gevraagd hebben of ik een wijntje wilde. Ik zou dan gezegd hebben: Ja, eentje. Het zou dan vast een Tomy zijn geweest. Eerlijk gezegd en gedacht, zou het dan ook niet bij één Tomy zijn gebleven…want deze avond zou in het teken hebben gestaan van Anonymos: een ode aan Anonymos!!
Liefs, Machteld
Beste Jeroen en Diana,
jullie hebben jullie “grote vriend” verloren. Wat verdrietig. 😢
…maar wat een groot geluk heeft hij gehad om bij jullie te mogen wonen; lievere baasjes had hij ècht niet kunnen hebben!…
Groeten van Rob en Marleen
PS wij hebben zojuist geboekt. Wij zijn weer op onze Griekse stek van 22 sept tot 2 nov. We hopen jullie dan weer te ontmoeten. ( in het voorjaar zijn we er helaas niet, laatste loodjes van de opknapbeurt 🏡)