Het wil dit jaar nog steeds niet echt warm worden. Op de meeste dagen is het nu ongeveer 22 graden overdag en ’s nachts 14 graden, dus geen strandweer. Ook hebben we iedere week wel op een dag regen, wel met daarna weer zon. En er is veel wind. Gevolg van dit alles is dat het gras/onkruid groeit als de spreekwoordelijke kool en er dus meerdere keren gemaaid moet worden. Wat dat betreft is het bij ons totaal ander weer dan in Spanje en Portugal waar in april al temperaturen tot 40 graden werden gemeten en er nagenoeg geen regen is gevallen.

Jeroen aan het maaien bij het asiel

De landelijke verkiezingen zijn op 21 mei (eerste stemronde). De verkiezingen waren eerder gepland, maar door een groot treinongeluk in midden Griekenland, waarbij vele doden zijn gevallen, had de regering besloten de datum naar achteren te verschuiven. Er was namelijk veel sociale onrust, waarbij onder meer de regering werd verweten de veiligheid op het spoor al jaren te hebben verwaarloosd. In het najaar zijn de lokale verkiezingen. Nu beginnen de diverse mensen al voorzichtig stemmen te verzamelen door op allerlei plaatsen van alles te beloven. Bijvoorbeeld diverse mensen van het gemeentebestuur die nu wel aandacht voor het asiel hebben.

We hebben er weer een nieuwe kat bij in de tuin.

Barry de schootkat

Hij heet Barry en ook hij is weer rood.

Barry met Dysie en Xanthi

Meestal moeten de andere poezen en katten niets van een nieuwkomer hebben en wordt die weer weggejaagd. Echter niet met Barry, misschien omdat hij nog behoorlijk klein was (en is). Vanaf het eerste moment werd hij door iedereen geaccepteerd. En prettig voor ons, het is een schootkat. Inmiddels is hij ook gesteriliseerd.

Xanthi gaat tegenwoordig nog eens in de twee weken naar les. Ze moet bij een speeltuin in Sparti, waar veel kinderen zijn, lopen. Ook loopt ze daar met een paar kinderen aan de lijn. Ze gaat nog steeds vooruit, maar een normale hond zal het nooit worden. Overigens is die leslokatie ook voor ons prima, want er zit een hele goede ouzeri met heerlijke hapjes vlakbij. Die zit tegenover onze dierenarts, waar we ook geregeld zijn.

Ouzeri in Sparti

Anonymos en Jeroen bij de ouzeri

We hebben weer een keer als extra hondenopvang gediend. Er waren drie puppies in de buurt van Marathea gezien en na enig gedoe hebben we die voor een week bij ons in de tuin gehad. Gelukkig was het meestal droog. ’s Nachts zaten ze in een bench binnen. Dat ging eigenlijk heel makkelijk.

Een van de puppies, Takis

Iedere keer zijn we weer verrast dat ook gasthonden de katten niets doen.

Eind maart is ook het bargedeelte van Blue Beach weer open gegaan.

Ouzo bij Blue Beach

Voordat we gaan lunchen bij de taverna kunnen we eerst een drankje bij de bar nemen. Nagenoeg iedere twee weken lunchen we bij Blue Beach op zondag. In de winter zijn er allemaal stamgasten daar, waar wij inmiddels ook bijhoren. Gianis, de eigenaar, zorgt ervoor dat er altijd wel iets van vis voor ons is. Het is te merken dat de mensen weer gewoon kunnen reizen na Corona, want bij iedere feestdag (Pasen, 1 mei etc) is Gythio helemaal vol. Veel Atheners komen voor een paar dagen naar Gythio om er te eten en koffie te drinken, de nationale sport.

We zijn de hele winter bezig geweest met het schoonmaken van de grondstukken rondom ons huis. Dat levert een beetje open haard hout op, maar een groot gedeelte van de takken van de verbrande bomen komt op de brandstapel terecht. Dit jaar kon er, doordat het geregeld regende, tot 1 mei gestookt worden. Dat was wel nodig.

Het schilderseizoen is ook weer begonnen. Diana heeft het gehele hek rondom de tuin geschilderd en het houtwerk van de overkapping bij de deur. Er valt nog veel meer te schilderen, maar dan moet het wel eerst een tijdje droog blijven.

We lopen drie keer per dag met onze honden. ’s Ochtends lopen we het Varkenspad af, een onverharde weg naar een olijfgaard toe. We noemen het het Varkenspad omdat onze vorige hond, Soeri, als er plassen lagen altijd door die plassen heen ging en er als een varken uitkwam. Nu is er ook een andere reden voor die naam. Deze week zijn we al twee keer everzwijnen daar tegen gekomen. De eerste keer alleen maar 7 of 8 kleintjes, De tweede keer was ook een van de ouders erbij. Gelukkig gingen ze ervandoor in plaats van aan te vallen. Dysie, die los loopt, ging er ng wel naar toe, maar gelukkig ook weer snel terug naar ons. Everzwijnen staan er om bekend dat ze met kleintjes erbij agressief kunnen zijn en aanvallen.