Opeens lijkt ons huis/tuin wel een dierenasiel. Een van de honden bij de olijfpers van Marathea, Nami heet ze, was gewond en moest naar de dierenarts.

Anonymos en Nami

Daar bleek dat ze gebeten was. De wonden moeten ten minste 10 dagen verzorgd worden en ook heeft ze gedurende die tijd antibiotica nodig. Het was dan ook geen optie om haar terug te plaatsen bij de pers. Dus…. in de tuin. Ondanks dat Dysie nooit zo blij is met een extra hond, gaat het tot op heden goed. 

Anonymos, Nami en Dysie in het zonnetje

Plotseling was Noname, onze schootkat, verdwenen. Na 1,5 dag kwam hij weer, maar zag er niet goed uit. Weer naar de dierenarts in Sparti, Dimitris Tselekis. Daar bleken zijn bloedwaarden helemaal niet goed te zijn en moest daar een nacht blijven. Hij heeft problemen met zijn nieren. Ook hij heeft antibiotica nodig en een speciaal dieet. Dus …  in huis (in een kooi). We hadden al meer dan 6 jaar geen kat meer in huis gehad.

Noname in zijn kooi, niet heel blij

Dysie wilde op een gegeven dag niet eten en had ook pijn. Bij ons gaan dan onmiddellijk de alarmbellen af. Ze heeft een nacht binnen gewoond (en zelfs ’s avonds op de bank gelegen). Met Dysie gaan we in de regel naar de dierenarts in Molaoi, Giorgos Christakos en nu dus ook. Christakos heeft haar ook behandeld toen ze last van nierstenen had, dus kent haar. Gelukkig waren haar bloedwaarden wel ok, dus met een maagzuurremmer is het probleem opgelost. Hij is overigens de eerste dierenarts, die wij kennen, die een (digitaal) dossier van de hond maakt.

Onze meest favoriete dierenarts, Gianis Koumarelas uit Tripoli, is helaas recent gestorven. Hij was een bijzondere man en dierenarts. Zijn eerste aandacht ging altijd uit naar de patiënt en pas daarna naar het baasje. Hij heeft onder andere twee maal Dysie het leven gered, Anonymos zijn poot hersteld en ook meerdere honden van het asiel van de dood gered. Hij was de eerste dierenarts die wij op de Peloponnesos kende, die een volledig ingerichte kliniek had. Na een behandeling gebeurde het meer dan eens dat hij zelf belde om te vragen hoe het met zijn patiënt ging (zelfs op zondag)! En hij hielp het asiel door geregeld geen geld te willen hebben voor een behandeling. Ondanks dat hij al redelijk op leeftijd was (69) , leek hij niet te gaan stoppen. Vanuit de hele Peloponnesos kwamen de mensen/dieren voor een consult. Zijn kennis en kunde zal gemist gaan worden, in ieder geval door ons.

We hebben de ruimte rond de brandstoftank van het huis nu van beton laten maken, dus geen aarde meer. Hierdoor kan er niets meer groeien wat in brand kan gaan. Later dit jaar zal er ook nog een muur rond de tank worden gemaakt.

Beton rond de brandstoftank

Er is een nieuwe taverna geopend! Op de plek waar tot een paar jaar geleden Beatrice (door ons werd de taverna “de dames” genoemd) zat (vlak na de afslag naar Vathi). De taverna heeft officieel To steki tou psarra (το στεκι του Ψαρρα), oftewel “het plekje van de visser”, maar wordt ook wel Carmen genoemd, naar de naam van de uitbaatster. Aardige mensen. Het was ook wel nodig dat er wat nieuws kwam, want inmiddels zijn alle taverna’s in Karvelas dicht (alleen in de zomer is Petrino open), waardoor er voor ons in de buurt eigenlijk niets meer was. Weliswaar gaan we ook wel naar Platanos (waar ze onder meer wild zwijnburgers  en overheerlijke omelet met verse kaas hebben), maar dat is ongeveer 20 minuten rijden. 

Het olijvenplukseizoen lijkt al een beetje op zijn eind te lopen. De pers van Marathea start wat later en het aantal pickup trucks dat met volgeladen achterbak met olijfzakken rond rijdt is ook aanmerkelijk minder dan een paar weken geleden. Wij zelf hebben dit jaar helemaal niet geplukt. Immers, de bomen die we voorheen plukten, zijn allemaal verbrand. We missen het plukken wel een beetje. 

Xanthi in het zonnetje