In 2008 (oktober) hebben we de stap genomen om in Griekenland te gaan wonen, dus 2018 wordt het jaar waarin we alweer 10 jaar in Marathea wonen. Het lijkt wel alsof het pas eergisteren was, totdat je je realiseert hoe anders de wereld er 10 jaar geleden uitzag. Smartphones waren alleen voorbehouden aan de zakelijke wereld, Internetsnelheid werd nog gemeten in Kb’s in plaats van in GB, van een economische crisis was nog geen sprake, IS bestond nog niet, Griekenland kende men alleen als een leuk vakantieland, enz.

Afgelopen Kerst was niet anders dan de voorgaande wat betreft de mensen aan tafel: Henk, John & Petie en wijzelf. In plaats van de traditionele kalkoen op tafel waren het deze Kerst diverse schotels, waaronder carpaccio van octopus, lamsrollade en dergelijke. Wel blijft uiteraard de chocoladetaart op het menu staan.

Tijdens Kerst 2017

Door de verwarring van de treintijden (dienstregeling is anders dan de werkelijkheid) hebben we Henk van het vliegveld opgehaald. Normaal is het een “ritje” van iets minder dan 3 uren, deze keer (22 december 2017) duurde de rit 4,5 uur door hevige sneeuwval onderweg. Over een afstand van 60 kilometer op de snelweg rond Tripoli viel behoorlijk veel sneeuw.

snelweg Megalopoli/Korinthos 22 december 2017 vanuit de auto

Vrachtwagens konden en mochten niet meer verder, veel auto’s reden met sneeuwkettingen en de snelweg werd iedere 10 minuten weer geveegd door sneeuwschuivers. Doordat onze auto een 4×4 is, ging het nog net zonder kettingen. Ook de terugweg duurde door de hevige sneeuwval aanmerkelijk langer. Bij thuiskomst werd Henk meteen aan het gebruikelijke werk gezet: de kerstboom opzetten en optuigen.

Henk (links) en de kerstboom 2017

De dagen rond de Kerst waren verder prachtig, veel zon en weinig wind. Dus hebben we nog een aantal keren op het terras kunnen zitten. Vanaf het terras kan je de witte toppen van het Taygetosgebergte zien.

Henk bezig aan een vitamine D kuur

Diana is inmiddels als vrijwilliger verbonden aan het dierenasiel van Gythio. Dat wordt geleid door een paar Griekse vrouwen. Er zitten daar, in de heuvels van Selinitsa, ongeveer 160 !! honden, die iedere dag verzorgd moeten worden (hokken schoonmaken, dieren aandacht geven, voer en water aanvullen). Voer en de plek waar het asiel nu is, worden door de gemeente verstrekt. De medische verzorging van de honden (sterilisaties, bestrijding ziektes, etc.) moet gefinancierd worden uit donaties (zie link). Het is bijzonder om te zien hoe goed deze honden met elkaar omgaan en ook naar mensen toe heel goed reageren. Ze zijn totaal niet agressief. Naast de honden in het asiel zelf, geven de vrouwen van het asiel ook nog een aantal andere vrijlopende honden te eten en aandacht, waaronder de honden bij de olijfoliepers in Marathea. Enkele dagen per week helpt Diana een of meer van de Griekse vrouwen, wat ongeveer 4 uur per keer in beslag neemt. Jeroen helpt als er te weinig andere vrijwilligers zijn. Dit is met name in de winter het geval, ’s zomers schijnen er meer vrijwilligers te zijn.

De meeste honden zullen de rest van hun leven in het asiel zitten. Een enkele hond vindt zijn/haar weg naar een nieuw huis, onder meer via de Facebook-pagina van het asiel. Pas nadat het nieuwe huis/baas van de hond is goedgekeurd door het asiel (net zoals dat in Nederland gebeurt), gaat de hond daar naar toe. Hierdoor is de kans aanmerkelijk kleiner dat deze hond later opnieuw op straat terecht komt.

In het midden de papas (priester) op 6 januari

Vandaag was het weer tijd voor het traditionele duiken naar het kruis. Wat in de katholieke wereld Driekoningen is, is bij de Grieken (Grieks orthodoxe kerk) Epifani. Hierbij wordt de doop van Christus (in de rivier de Jordaan) gevierd. Gelukkig was het dit jaar mooi weer, zodat het ontzettend druk in Gythio was. We waren op tijd en hadden dan ook een prima plek voor een koffie in het zonnetje. Het duiken zelf hebben we genoeg keren gezien, dus dat hebben we deze keer gelaten voor wat het is. Uiteraard hebben we daarna om het geheel te vieren een ouzootje met octopus genuttigd.

Het busstation van Gythio is weer eens een keer verhuisd. En deze keer naar de andere kant van de stad, daar waar je Gythio binnenkomt vanaf Sparti gezien. Voor degenen die Gythio een beetje kennen: het station bevindt zich onder de kerk Agia Triada, de vorksplitsing Ermou/Vasilies Georgiou. Voor de bussen is meer plek, maar de plek als zodanig is volstrekt sfeerloos en relatief ver van de winkels. Er is geen kafenio bij en tot op heden is er ook geen taxistandplaats.