Anders dan in de dienstregelingen staat, schijnt de trein vanaf het vliegveld om 15 over het hele uur naar Athene op tijd aan te komen bij station Kato Acharnai (ongeveer 1/2 uur) om daar over te kunnen stappen op de trein naar Korinthos. Bij het loket op het station van het vliegveld schijnt het expliciet gezegd te worden en ongeveer de helft van de reizigers blijkt aldaar over te stappen.
De trein komt dan om 5 voor heel uur aan. De reis duurt dus 1 uur en 40 minuten.
Het heeft de treinmaatschappij “behaagt” om de treinloop van het vliegveld in Athene, Eleftherios Venizelos, te wijzigen. Tot aan de wijziging kon men zonder overstappen van het vliegveld naar Korinthos reizen. Dit was voor ons erg makkelijk, als we iemand wilden ophalen. Het scheelde veel tijd en geld (minder benzine en minder tol).
Dit is ingrijpend gewijzigd. Er is geen rechtstreekse verbinding meer! Om nu met de trein vanaf het vliegveld naar Korinthos te reizen, moet men overstappen. Helaas is de trein naar Korinthos al 4 minuten weg, dus dat wordt 56 minuten wachten. De totale reistijd met de trein wordt 2 uur en 40 minuten met het ongemak van overstappen. Voor de degenen die toch met de trein willen reizen: ze kunnen het beste overstappen op het station Athene (het hoofdstation). Daar is de overstaptijd dan 40 minuten.
Vanuit Athene zelf is het wel makkelijker geworden om naar Korinthos te reizen, want het station Athene, ook wel station Larissa genoemd, heeft ook een metroverbinding.
Zie voor de treintijden en overige informatie de link van Trainose.
We hebben nieuwe kippen. Na een maand zonder kippen te hebben gezeten (geslacht omdat ze niet meer legden en ook een beetje ziek leken), hebben we in Molaoi onze nieuwe kippen gekocht. “Slechts” een uur rijden om gezonde legkippen te kunnen krijgen. Dat bedrijf is in de wijde omgeving bekend om de goede kippen. Op het terrein stinkt het totaal niet en de hokken waar de kippen rondlopen zijn altijd schoon. Op dit moment zijn de kippen nog aan het wennen, we zijn in afwachting van de eerste eieren.
Olijvenpluk 2017 (Petie, Diana en Jeroen)
Olijvenpluk 2017
Ook de olijfolie is nieuw/vers. We hebben 7 dagen in diverse olijfgaarden geplukt. Met “we” bedoelen we ook onze buren, John & Petie, en Maarten (3 dagen).
Petie, John en Maarten aan het werk
We zijn begonnen in de olijfgaard van een oudere dame uit Marathea, Tasoula, die ons heeft gezegd dat we dit jaar haar olijven mogen hebben. Er zat daar niet genoeg aan om ze te laten plukken tegen betaling. Voor ons genoeg, want toch nog 26 kilo olie (3,5 zak olijven). Dit is inclusief onze eigen drie bomen in de tuin, waar nog 20 kilo olijven ( = ongeveer 3 kilo olie) vanaf kwam dit jaar.
Opbrengst van de tuin
Daarna zijn we door gegaan naar de olijfgaard van John & Petie, waar ze na 2 dagen plukken 52 kilo olijfolie (7 zakken olijven) als opbrengst hadden. De zakken van beide olijfgaarden hebben we tegelijkertijd naar de pers gebracht om enig volume te hebben (voor 3,5 zak olijven gaan ze niet persen)
Als laatste de 2 olijfgaarden van onze buuf, Kyria Martina. Anderhalve maand geleden was het nog maar de vraag of plukken wel zin had, vanwege de droogte waren de olijven erg klein en leken al te verdrogen. De regen van de afgelopen weken heeft veel goed gedaan, we zijn 3,5 dag bezig geweest voor 17 zakken olijven (700 kilo) met een opbrengst van 129 kilo olie (dus een verhouding van 5,4 kilo olijven voor 1 kilo olie, wat als goed is aan te merken).
Diana aan de “schudbak”
Tijdens het plukken waren de buurhonden Rocky en Ira telkens in de buurt. Normaal gaan ze amper uit de buurt van hun huis, maar als ze met ons meekunnen, durven ze kennelijk wel.
Rocky en Ira aan het helpen
We zijn dit jaar voor het eerst naar de olijfoliepers in Marathea gegaan. Opmerkelijk moderne apparatuur (grotendeels computergestuurd) en schoon. Deze pers heeft het erg druk, terwijl andere persen in de buurt nog nauwelijks iets te doen hebben. Deze pers houden we in ere, ook omdat de mensen er aardig zijn. Zelfs Kyria Martina was onder de indruk.
Nu nog het snoeihout uitzoeken op hout voor de open haard (aanmaakhout en dikkere stukken voor daarna) en voor de rest “de fik erin”. Dat is nog een aantal dagen “werk”.
Marathea dunt steeds verder uit. Op 5 december hoorden we dat een van de zomerbewoners, Sia, is overleden. Zij woonde samen met haar man Kostas in het bovenste deel van Marathea. In de winter wonen ze in Athene. Alhoewel al een tijdje duidelijk was dat zij ziek was (leek niets ernstigs voor de buitenwereld), kwam het toch nog redelijk onverwacht. Zij is dit jaar de vijfde (oud) dorpsbewoner die is overleden.
Marathea 