Dit jaar zijn de olijven in en rond Marathea erg vroeg geplukt. De olijven waren al vroeg rijp, weliswaar heel klein, en door het olijvenvliegje, genoemd Dakos , vielen er veel olijven uit de bomen. Daardoor moesten ook wij al op 19 november beginnen met plukken van de twee grondstukken in Marathea, waarop de bomen van onze buurvrouw staan.

Jeroen aan de olijvenpluk

Met hulp van de buren en een lid van Team Holland (zie vorig jaar) was de klus in 3,5 dag geklaard. Een zeer matige opbrengst van 71 kilo olie (uit 375 kilo olijven) was het resultaat. De opbrengst was onder meer laag door de kleine olijven en een aantal bomen dat in het geheel geen olijven meer had. Desondanks zijn we tevreden, want met de helft van de opbrengst (ons deel van de pluk) hebben we al genoeg olie voor het verbruik van een jaar.

Op 1 december lag er alweer sneeuw op de Profitis Ilias, de hoogste top van de Taygetos (het gebergte waar we op uitkijken).

1e sneeuw op Taygetos 2016

Ook dat is best wel vroeg in de winter. Souri slaapt daardoor nu weer in haar eigen hondenhok, samen met de poes Noname. Het regent trouwens nu geregeld, terwijl we in het najaar veel te weinig hebben gehad. Het najaarse snoeiwerk is uiteraard weer achter de rug, de moerbeibomen worden door een dorpsbewoner gesnoeid om de takken met bladeren aan de geiten en koeien te geven (er is nog onvoldoende gras op dat moment) en de druiven worden door onszelf gedaan. Het teken dat het definitief herfst is.

Alles gesnoeid, dus echt herfst

Wolken rond Marathea

Jeroen heeft het voor elkaar gekregen om heen en weer naar Nederland te reizen zonder paspoort. Per abuis had hij het paspoort van Diana bij zich. Uiteindelijk bleek het rijbewijs voldoende om mee te kunnen met het vliegtuig.

In november hebben Jeroen en Vasilis hun jaarlijkse uitstapje gemaakt, dit jaar naar Kythera. Dat betekende een overnachting aldaar, want de boot gaat maar een keer per dag. De boot van Neapoli vaart nagenoeg altijd, ook bij windkracht 7. De wind was op de terugreis zo hard, dat de boot niet meer in Neapoli kon aanmeren, maar moest uitwijken naar een heel klein haventje in de buurt (Paliokastro). Kythera is in november nagenoeg uitgestorven, maar blijft een mooi eiland. Overigens heb je wel sneller contact met de bewoners, doordat er zo weinig mensen zijn. Ze zijn kennelijk blij weer eens iemand te zien. Gek genoeg zijn de olijven op Kythera half november nog niet geplukt, terwijl ze daar normaliter veel eerder plukken dan bij ons.

Vasilis in Kapsali (Kythera)

Onze Roemeense benedenburen, Kostas en Marianne, zijn ook weer gearriveerd, waardoor er meer reuring in onze omgeving is.