Een volgende fase in de hondenopvoeding: “mevrouw Souri” wenste niet te eten, althans haar brokken. Andere dingen, zoals botten, varkensoren en hondensnoepjes wil ze wel eten. Het advies wat we hebben gekregen: “dan maar niet”. Een hond kan langer zonder eten dan een kat. Inmiddels, na 5,5 dag, is ze toch maar weer begonnen.
We hebben haar een keer meegenomen naar het strand, nu het toch wat rustiger is.
Ze vindt dat helemaal niet leuk. De zee wil ze absoluut niet in. Dus dat doen we niet meer.
De soap rond Diana d’r rijbewijs is al ten einde. Op 26 augustus kwam Thomas, de rijschoolhouder, met haar nieuwe rijbewijs. Hij snapte ook niet dat het zo snel was gegaan. Hij heeft er ook naar gevraagd bij het afgifteloket en hun antwoord was dat “het een NL-rijbewijs was en dan zat het wel goed”. Dus in een maand tijd was het geregeld.
Diana is een paar dagen naar Kreta geweest, onder meer om haar oude vriendin Jacqueline op te zoeken. Ze zat daar in het gehucht Triopetra in een huisje, Giorgos House.
Het is haar zo goed bevallen, dat we het plan hebben om begin oktober 4 nachten, samen met Souri, te gaan. Jeroen was nu achter gebleven in Marathea. Dat leidt meteen tot vragen, zowel van “waarom ben je met de grote auto” als “waar is Diana”. Niets blijft hier onopgemerkt.
Dinsdagmiddag 6 september is het beginnen te regenen en dat heeft het bij onafgebroken tot woensdagochtend gedaan, gepaard gaande met onweer en bliksem. Later op de dag bleek dat er met name bij de diverse mondingen van de rivier Evrotas een behoorlijke puinhoop is ontstaan. Modder, riet en verder afval zijn door de kolkende rivier (twee dagen geleden nog een zielig stroompje) meegenomen en in zee gestort. De zee is dan nu grotendeels bruin en langs de kade van Gythio ligt overal een laag riet in het water. Een aantal landerijen met sinaasappelbomen en olijfbomen staat onder water. In Kalamata was men een aantal uren afgesloten van stroom en water door het zeer slechte weer. Er zijn al drie doden en twee vermiste personen te betreuren.



