In memoriam Hercules

Hercules

Hercules

 

 

 

 

 

Volslagen onverwacht is gisteren, één dag na zijn 14de verjaardag, Hercules overleden. Hij kwam niet thuis na zijn avondwandeling, ondanks dat het donker was ging Jeroen toch buiten de tuin kijken en vond hem vlak bij ons huis op straat. Volstrekt ongedeerd, dus waarschijnlijk heeft zijn hart het begeven. We hebben hem vanmorgen in de tuin begraven.

Hercules was een zeer dominante kat en een belangrijke spil in ons huishouden. Sinds het overlijden van Miles, bijna twee jaar geleden, veranderde zijn gedrag enorm. Hij bepaalde hoe laat we opstonden door klagelijk te miauwen, eiste een stukje vlees als Jeroen ging koken door tegen het keukenkastje op te staan en bovenal moest Diana op de bank zitten als hij van buiten kwam en hem alle aandacht geven. Hoewel de komst van onze hond Souri natuurlijk in het begin wat lastig was, ging het juist de laatste tijd steeds beter.

Zijn passie voor water was ook heel bijzonder. Hoe harder het regende, hoe liever hij naar buiten ging. En in de zomer moest van hem iedere avond de tuinsproeier bij de moestuin aan, zodat hij kon douchen. Hij bleef net zolang bij de moestuin zitten, tot de sproeier aanging.

 

 

Souri met de tuintijger Hercules

Souri met de tuintijger Hercules

Hercules na de douche

Hercules na de douche

Windkracht veel

Haan is weg

Haan is weg

Het waait wel vaker hard in Marathea, maar afgelopen donderdagochtend, 24 maart, leek het wel orkaankracht. ’s Ochtends is de “haan” van de schoorsteen afgewaaid, inclusief een steen van de schoorsteen. Dat is in al de jaren nog nooit gebeurd, dus de windkracht moet enorm geweest zijn. De klusmannen kunnen weer aan het werk.

 

Souri is onder het mes geweest voor de sterilisatie. Opmerkelijk is hoe snel ze weer de oude is geworden. Ze heeft weer de normale praatjes, gedraagt zich ook weer als een varken als er regenplassen op het wandelpad liggen en maakt ruzie met de poezen om er na een uur weer vredig naast te liggen.

Souri met de tuintijger Hercules

Souri met de tuintijger Hercules

 

Laatst moesten we in het kader van de rechtszaak over de grondstukken op Selinitsa een betaling doen aan de rechtbank. De zitting is “slechts” iets meer dan een jaar geleden, maar de uitspraak komt pas als we een soort van griffierecht betalen. Dit bedrag is gekoppeld aan de claim die we eisen. Op zich al bijzonder, maar het betaaltraject is helemaal voor ons onvoorstelbaar. In het kort een beschrijving:  Allereerst krijg je een opgave van het te betalen bedrag dat is opgebouwd uit 6 verschillende bedragen. Ieder bedrag heeft een bepaalde code. Je moet eerst naar de bank om een ouderwetse cheque te halen voor het betreffende bedrag. Met die cheque ga je naar een dependance van de belastingdienst. Daar vul je op een gekopieerd formuliertje de codes met de daarbij behorende bedragen in. Dat wordt in een systeem ingevoerd en dan krijg je een uitdraai. Met die uitdraai ga je naar het bureau ertegenover, waar je de betaling met de cheque doet. Daar wordt dan ook weer iets uitgedraaid en aan de eerste uitdraai geniet. Met die papieren ga je naar de rechtbank om ze aldaar in te leveren. Het is dus niet mogelijk om gewoon via i-banking een betaling terzake te doen. Na 1,5 uur hadden we half Gythio doorkruist en de kwestie geregeld. Nu alleen nog de uitspraak afwachten.

 

Onze nieuwe bank is gearriveerd. Nog een heel gedoe, omdat de vrachtwagen waarmee de bank gebracht werd, niet bij ons huis kon komen. De laatste 150 meter moesten ze de bank dragen, zonder te mopperen. Erg goede service, de bank was precies op de toegezegde datum klaar, ter plekke werd de bank uitgepakt en geïnstalleerd. Pas nadat we hadden aangegeven tevreden te zijn met de bank, gingen ze weg. Vlak daarvoor hadden we de oude bank naar de buren gebracht, waar hij als buiten loungebank dienst gaat doen. Geen makkelijke klus, want die bank is nogal zwaar en groot om te tillen. Toch is het gelukt, onder meer door de handigheid van onze Roemeense buurman en buurvrouw, die met een kruiwagen (!) de bank hebben getransporteerd.

Transport bank naar tuin van buren

Transport bank naar tuin van buren

 

Nieuwe bank

Nieuwe bank

 

 

25 maart is weer geweest, de dag waarop in Griekenland de onafhankelijkheid wordt gevierd met overal in het land een parade van de scholieren en het leger. Dit jaar zijn we wel weer naar Gythio gegaan, onder meer omdat het de laatste keer is dat Michaelis, de zoon van onze vrienden Noulis en Odette, de vlag mag dragen (de beste leerling draagt de vlag). Ieder jaar is de procedure exact gelijk, alle scholen paraderen met een afvaardiging en als laatste komt een groep soldaten voorbij. Het nationalisme viert op dat soort momenten hoogtij. De vlag van de Mani waarop de kreet staat ΝΙΚΗ Η ΘΑΝΑΤΟΣ  (“de overwinning of de dood” ,bij ons beter bekend als “de dood of de gladiolen”) wordt ook altijd meegedragen. In feite zijn dat soort dagen een alibi om met zijn allen te gaan lunchen en een ouzootje te drinken. In het kader van integratie doen we dan uiteraard mee. Dat hebben we ook gedaan op Witte maandag (Καθερη Δευτερα), het begin van de vastenperiode. Heerlijk bij Thalami gegeten met een groep 10 man. Er wordt dan allerlei “vasten” eten geserveerd, zoals garnalen, mosselen, octopus etc. De rest van de periode tot aan Pasen vasten we niet.

"De overwinning of de dood"

“De overwinning of de dood”

De benzinepomp waar we meestal tanken (Silk van Louis) en waar we ook de koerier de via Internet bestelde spullen vaak laten afleveren, is afgebrand, althans het kantoor. De pompen zelf zijn bewaard gebleven, maar zullen de eerste tijd niet in bedrijf zijn. Heftig gezicht.

Afgebrande Silk

Afgebrande Silk

Wisselvallig

Februari en begin maart 2016 geven wat weer betreft een wisselvallig beeld. Na een aantal mooie weken, iedere dag tegen de 20 graden met zon en weinig wind, oftewel bijna strandweer als de zee niet zo koud zou zijn, heeft het daarna weer een aantal dagen hard gewaaid met hele fikse buien, oftewel herfstweer. Vorge week was de sneeuw op de top van het Taygetos gebergte bijna verdwenen, inmiddels is die sneeuw weer terug.

Weer sneeuw op de bergtop Taygetos

Weer sneeuw op de bergtop Taygetos

De natuur is al redelijk ver, veel bomen beginnen al weer groen te worden en de eerste tulp is ook al uitgekomen. Ook begint het maaien alweer.

Eerste tulp 2016

Eerste tulp 2016

Over natuur gesproken: Souri is/was loops. Haar “vrienden” cirkelden een aantal etmalen de hele dag en nacht rond de tuin en eentje wist zelfs over het hek te komen. We begrepen niet hoe hij het deed en hebben Souri vanaf zondagavond in haar hok opgesloten. Afgelopen maandagochtend was de boosdoener, Tarzan van het plein, naast het huis toen we met z’n tweeën om kwart voor zeven uitlieten. Weer in de tuin lieten we Souri weer los en twee minuten later was het al gebeurd. Later op de dag probeerde Tarzan het weer, maar nu zagen we het, dus hebben we de ingang geblokkeerd. Gelukkig lijkt de loopsheid al af te nemen en in overleg met de dierenarts laten we haar volgende week vrijdag steriliseren. Door de hormonen is ze nu heel wisselvallig, het ene moment is ze gezellig samen met de poezen

Souri, Noname en Diana

Souri, Noname en Diana

en het volgende moment wil ze de poezen aanvallen. Ze heeft ook al een aanvaring met Hercules gehad. En arme Telly had ze gisteren zo te pakken, dat die bloed aan haar achterpootje er aan overhield. Gek genoeg belet dat niet dat Telly vandaag gewoon in de tuin is en er niets meer aan de hand is.

 

 

 

 

 

Vorige week donderdag was het “Tsiknopempti“, de donderdag in de tweede week van het Carnaval en 10 dagen voor het begin van de vastenperiode (het orthodoxe Pasen valt dit jaar 5 weken (!) na het katholieke Pasen). Op deze dag wordt er veel gegrild vlees gegeten. Wij waren uitgenodigd bij de “koumbaros” (de getuigen van het huwelijk van Noulis/Odette) van Noulis en Odette om daar deze dag te vieren. Het is altijd leuk om dergelijke festiviteiten tussen de Grieken te vieren, zo ook deze keer.

Tsiknopemti

Tsiknopempti

Afgelopen zomer werden we gevraagd door een dorpsbewoonster, Tasoula, om een stukje grond met een aantal olijfbomen te maaien. We mogen dan ook de olijven van de bomen oogsten. Aangezien de bomen de laatste jaren niet geplukt waren, was het deze winter nog niet mogelijk om de olijven te plukken. We hebben nu de bomen gesnoeid en van mest voorzien, zodat we aankomend oogstseizoen hopelijk “onze eigen” olie hebben. Afwachten.

Kafeneio in aanbouw

Kafeneio in aanbouw

Op het plein van Marathea wordt een nieuw gebouwtje neergezet. Naar we hebben begrepen, gaat het in eerste instantie om een plek waar een arts eens in de paar weken zitting houdt en recepten kan uitschrijven. Ook kan er een kafeneio van worden gemaakt, maar wie dan de klanten worden?? Vooralsnog is het alleen steen, we hebben nog geen aan- of afvoer van water waargenomen, laat staan andere utiliteiten.

In en rond het huis wat nieuwe dingen aangeschaft, zo hebben we een nieuw topmatras op ons bed gekocht. Echt een verademing, mag ook wel na 11 jaar. Ook hebben we een  nieuwe bank besteld bij een meubelzaak in Sparti en een nieuw TV-kastje bij Ikea. In de tuin hebben we kleine en nieuwe plantjes beschermd door “oude” dakpannen te slijpen en rondom geplaatst. Meteen ook maar de aardbeiplantjes verplaatst, die bevonden zich wel heel erg op de doorgaande weg van Souri, er was er nog maar één over!

En we zijn erg blij dat ons favoriete restaurant Thalami van Vasilis in Agaranos weer open is. Vaak gaan we op zondag daar lunchen (lekkere verse vis) en het is ook prettig dat Souri daar gewoon welkom is (we zitten toch nagenoeg altijd buiten).

"De broers" Vasilis en Jeroen

“De broers” Vasilis en Jeroen