Het laatste stukje weg zonder verharding in het dorp is verdwenen. Er is beton gestort op het weggetje naar ons huis en daarmee is de hele weg naar ons huis verhard. De laatste 40 meter is wat rommelig, maar de gemeente had geen geld meer over om dat stukje ook netjes te maken. Alleen de “buitenlanders” wilden betalen om dat stuk ook van beton te voorzien. Niet alle lokale Grieken hebben er geld voor over en dus ging dat niet door. Het slechte stuk is gelukkig wel gedaan, waardoor je nu ook na de regen kunt lopen, zonder door grote plassen water te hoeven gaan.
Tijdens ons eerste bezoek aan Marathea in 1999 waren er nog helemaal geen verharde wegen en 13 jaar later zijn alle wegen of geasfalteerd of er is beton gestort.
Het heeft trouwens van de week gestormd op een wijze die we nog niet eerder hadden meegemaakt. 10 Bft is wel erg veel, helemaal omdat de wind door niets (gebouwen of bergen) wordt tegengehouden. In de tuin waren twee bomen half uit de grond geblazen. En 3 dagen later is het prachtig weer, strakblauw, geen wind en 25 graden. Nog even en we kunnen weer gaan zwemmen (het zeewater is wel erg koud)!


Jammer hoor, het nostaligische karakter verdwijnt zo wel 😉