De tijd gaat inderdaad erg snel. We wonen alweer 2 jaar in Griekenland. We spreken de taal wel veel beter dan 2 jaar geleden, maar het gaat ons niet snel genoeg. Het blijkt toch moeilijker te zijn dan van tevoren gedacht.

De afgelopen weken heeft voor een deel in het teken van de regen gestaan. We hebben een dakgoot rond de overkapping bij de deur gemaakt, omdat het regenwater toch nog wel snel onder de overkapping terecht kwam. Dat is dus nu verholpen. Net als vorig jaar regent het geregeld en dan ook meteen behoorlijk hard. We hebben van de week, samen met Willem en Monika, een klein tochtje via Kotronas naar Drossopygi via een off road weggetje gemaakt, onder meer vanwege het fantastische uitzicht. Dat uitzicht was er die dag niet doordat de wolken (in feite regen) zo laag hingen, op ongeveer 550 meter, dat er niets te zien was. Ook vanuit restaurant in Drossopygi geen uitzicht, terwijl je normaliter tot de volgende “vinger” kunt kijken.

Na 6 jaar zijn we weer eens in Nauplio geweest. Die plaats is behoorlijk veranderd, veel luxe winkels en zaterdagavond is het ontzettend druk met jeugd. Bruisende stad. We hebben zelf vlak buiten Nauplio gelogeerd in hetzelfde appartementencomplex als Rob en Elly. Een aanrader: Anassia in Neo Roeino. 

De laatste weken is een aantal van de binnenpoezen ziek, zwak en misselijk. Wellicht een virusje, maar onhandig is het wel. Buiten gaat alles OK, alhoewel Ricky, een kater die we niet mogen, wel weer in de buurt komt.

Ochi-dag, 28 oktober, had weer mooi weer, dus na de gebruikelijke parade hebben we weer buiten kunnen eten. (Een feest in Griekenland is geen feest, als er niet gegeten wordt.)

Er moest weer in de tuin gewerkt worden: moerbeibomen, druiven en geraniums snoeien. De tuin is nu min of meer winterklaar. Door de regen zijn er overigens veel naaktslakken en die vreten de marouli uit de moestuin iedere keer op. Daarom maar drastische maatregelen, slakkengif, genomen.

Gisteren is de open haard voor het eerst weer aangeweest, want de avonden zijn nu fris.

Dat was het motto in de week van 3 tot en met 10 oktober, toen Rob & Elly hier waren. Rob neemt dat letterlijk en is wat dat betreft een goede concurrent van de Reigers. We hebben die week een zeer druk programma gehad: Monemvasia, Mistras, Sparti, Mani-tour inclusief wandeling naar Cape Tennaro, zwemmen bij Marmari, wandeling naar de “schedeltjes” (een knekelhuisje bij een klooster in de buurt van Germa), markten van Gythio en Areopolis, grotten van Pyrgos Dhirou en al het daarbij behorende eten en drinken.

De vrachtwagenchauffeurs hebben overigens weer enkele weken gestaakt, vanaf 11 september tot +/- 30 september. De benzinewagens hebben wel gereden, want er is geen benzinetekort geweest. Wel werden de schappen in de supermarkten steeds leger.

Een nacht heeft het gestortregend. We hadden het WC-raampje niet dicht, dus dat werd ’s ochtend dweilen. Het regent nu iedere paar dagen wel een beetje.Door het afdak bij de deur blijven we meestal buiten zitten, want de temperatuur is nog steeds prima, gemiddeld ongeveer 24 graden. Ook onze 4-potige vrienden vinden dat afdak geweldig, want ze liggen er heel erg vaak.

De wijn is nu aan het rusten tot het consumptiemoment. Maandag 4 oktober hebben we de wijn overgebracht naar ons huis. Er is wel wat Cabernet aan kleur bijgedaan (10 liter op 170 liter). Er zit dit jaar weinig “modder” in.

Op het poezenfront is het onrustig. Tavros wilde niet meer eten en bleek een tandvleesontsteking te hebben. 10 dagen antibioticakuur door middel van injecties vond ze niet leuk, maar ze eet wel weer. Hercules gaat er dagelijks van door en blijft nu ook lang weg. Roepen heeft geen zin meer, dus hij heeft geregeld huisarrest. Ook Ilio vindt het nodig om buiten de tuin op onderzoek te gaan, zonder onze toestemming.  Feniks “Wilders” heeft een grote hekel aan alle katten die wat donker van kleur zijn. Hij vindt dat de immigratie moet stoppen. Het voeren van yoghurt aan de buitenkatten, een klein beetje maar, gebeurt met gevaar voor eigen leven.

Marathea wordt weer een huis rijker. Vlak bij het kippenpaleis zijn ze een behoorlijk groot huis aan het neerzetten. Op dit moment weten we niet van wie het is en wat de uiteindelijke bedoeling is.

We zijn de tuin winterklaar aan het maken, dus snoeien allerlei struiken en de moerbei-bomen. Het openhaard hout ligt al binnen, maar gezien de huidige temperatuur hebben we haard nog niet aangehad. Het is trouwens, net als vorig jaar, weer vliegentijd in de hele buurt. Ook de pompoenen, die hier overigens hetzelfde als courgettes heten, zijn weer volop verkrijgbaar.

Zaterdag 2 oktober lag Diana nog in de hangmat.